كه از حضرت على ( عليه السلام ) و حضرت زهرا ( عليها السلام ) افضل نيستند كه دو نفرى يك پوست زير پايشان مىانداختند ، يك مقدار شن در يك گوشه اطاقشان ريخته بودند و گوشه ديگر اطاقشان هم يك پوست بود ; آنچه كه مهم است دين است و اخلاق . حديثى از پيغمبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) هست كه مىفرمايد : « اذا اتاكم من ترضون خلقه و دينه فزوّجوه » وقتى به خواستگارى دختر شما كسى آمد كه دين و اخلاقش را مىپسندى دخترت را به او بده . اگر مسلمان است و اخلاقش هم خوب است ، عصبانى مزاج و بداخلاق نيست ، خوش زبان و دلسوز است ، دخترت را به كسى كه اين خصوصيات را دارد بده ولو هيچ چيز نداشته باشد ، اگر نان خالى هم بخورند و خوش باشند بهتر از اين است كه همه وسايل رفاه را در زندگى داشته باشند اما هميشه با زشت خلقى و بدخويى در زندگى سبب ناراحتى دختر بشود . لذا اگر پسر يك اطاق اجاره اى و فرش مختصرى و يك نان و پنيرى با زبان خوش و محبت آميز داشته باشد ، بهتر است تا اين كه يك زندگى مرفّه توأم با اخلاق زشت داشته باشد . در ادامه مىفرمايد : « ان لاتفعلوا تكن فتنة فى الارض و فساد عريض » ( 1 ) اگر چنين نكنيد و بهانه گيرى كنيد فتنه در زمين به راه مىافتد و فساد و فحشا گسترش پيدا مىكند .
چنان كه ملاحظه شد پيغمبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) فرموده : اگر اين كار را نكنيد يعنى پسر كه به خواستگارى آمده اگر ايراد بگيريد به اين كه مثلا تو ماشين ندارى يا خانه ندارى يا اين كه درآمدت كم است ، يا اين كه به دختر بگويى حالا شوهر كردن تو زود است و بايد به روى ديپلم و ليسانست را بگيرى - در صورتى كه اشكالى ندارد زن و شوهر بشوند و درس هم بخوانند - اگر اين جور سخت گيرى كنى آن وقت فتنه و فساد زيادى پيدا مىشود و فساد گسترده خواهد شد ; براى اين كه پسر خواهى نخواهى احتياج جنسى دارد و خداى نكرده يك وقت به سراغ فساد مىرود ، همانطور كه

1 - نهج الفصاحة ، حديث 130

410