گناه هستند ، از اوّل عمر تا آخر عمر بايد معصوم باشند يا از زمان بلوغشان يا از زمانى كه به مقام نبوّت و امامت مىرسند ؟ عقيده شيعه اماميه اين است كه از زمان كودكى و قبل از اين كه به مقام نبوّت و امامت برسند اگر معصيت و گناه كرده باشند باز انسان از چنين آدمى اشمئزاز دارد ، ( 1 ) قرآن كريم در داستان حضرت ابراهيم دارد : ( لاينال عهدى الظّالمين ) ( 2 ) عهد و پيمان من به انسان ظالم نمىرسد . ظالم يعنى كسى كه حق را پايمال كند چه حق جامعه يا فرد و يا خودش ، اگر كسى قبل از پيامبرى ظلمى كرده باشد به او ظالم گفته مىشود ، در حالى كه قرآن فرموده عهد و پيمان الهى كه همان نبوّت و رسالت و امامت است به ظالم نخواهد رسيد .
براى بحث بيشتر بايد به كتاب « تنزيه الانبياء » سيّد مرتضى مراجعه كرد . مرحوم سيّد مرتضى تمام آيات و روايات مربوط به اين موضوع را ذكر كرده است .
تا اينجا ما داستان خلقت آدم و حوّا را از قرآن و نهج البلاغه آن جورى كه ذكر شده بود به نحو اجمال بيان كرديم . مطلب ديگرى هست كه آيا واقعاً همين جور بوده است كه خدا آدم را از گل خلق كرد و ملائكه هم سجده كردند و . . . يا به اصطلاح اين داستان سمبليك است . البته ظاهر قرآن و نهج البلاغه اين است كه به همين شكل بوده است كه خداوند متعال آدم را از گل خلق كرده است و بعداً هم ملائكه مأمور به سجده شدند ، ولى احتمالى هم هست كه جنبه سمبليك بودن آن را مىرساند ، و ما در درسهاى آينده اين جنبه را توضيح مىدهيم .
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته

1 - تنزيه الانبياء ، ص 5 2 - سوره بقره ، آيه 124

374