< فهرس الموضوعات > آفرينش موجودات مادّى و مسبوق بودن وجود آنها به مادّه < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > آفرينش ابداعى و بدون شكافتن < / فهرس الموضوعات > اين مطلب كه موجود مجرّد كه محيط است به عالم مادّه چگونه زمان ندارد مثالى زدم ، مراجعه شود .
آفرينش موجودات مادّى و مسبوق بودن وجود آنها به مادّه « فَطَرَ الْخَلاَئِقَ بِقُدْرَتِهِ وَنَشَرَ الرِّيَاحَ بِرَحْمَتِهِ » ( خلايق را به قدرت خود شكافت و بادها را به رحمت خود پراكنده كرد . ) « فَطَرَ » به معناى « شَقّ » يعنى شكافتن است . اگر دقت كنيم در خلق همه موجودات عالم مادّه يك نحو شكافتن در كار هست ، مثلاً نطفه يك حالت شكاف پيدا مىكند ، بعد از آن كه اسپرم و اوول سلول اوّل جنين را تشكيل دادند ، اين سلول پى درپى تقسيم مىشود و هر قسمتى از آنها يكى از اعضاء و جوارح انسان را بهوجود مىآورد . درخت خرما وقتى مىخواهد موجود شود هسته خرما شكافته مىشود و درخت آن موجود مىشود . قرآن مىگويد : ( انّ الله فالق الحبّ و النّوى ) ( 1 ) « فَلق » هم به معنى شكافتن است ، خدا شكافنده « حبّ » يعنى دانه ، و « نوى » يعنى هسته خرماست . گندم نيز شكافته مىشود جوانه مىزند و بوته گندم از درونش بيرون مىآيد . در عالم مادّه در حقيقت خلقت به شكافته شدن است ، براى اين كه هر موجودى مسبوق به مادّه است و آن مادّه شكافته مىشود و در مسير حركت ، يك موجودى از آن درست مىشود .
آفرينش ابداعى و بدون شكافتن اما در مجرّدات شكافتن در كار نيست و خلقت موجودات مجرّد را مىگويند « ابداعى » است ; يعنى ناگهان ايجاد مىشود كه به آن « انشاء » هم مىگويند . نظير اين كه شما اينجا نشسته‌ايد يك دفعه در ذهنتان يك كوه طلا فرض مىكنيد ، اين كوه

1 - سوره انعام ، آيه 95

109