گناه كبيره گناهى است كه خداوند وعده عذاب بر آن داده است .
« اَوْ صَغِير اَرْصَدَ لَهُ غُفْرَانَهُ » ( و يك قسم گناهان كوچكتر است كه خدا غفران و بخشش خود را براى آن آماده كرده است . ) يعنى بخشش خداوند در آنجا مقرّر شده است و شرط غفران را قرآن اجتناب از گناهان كبيره دانسته ، چنانچه صريحاً فرموده : ( ان تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه نكفّر عنكم سيئاتكم ) ( 1 ) اگر از گناهان كبيره پرهيز نموديد ساير گناهانتان را ناديده مىگيريم .
ملاك گناهان كبيره و گناهان صغيره در اين باره بحث مفصّلى هست ، در اخبار و روايات راجع به آن سؤال و جوابهاى بسيارى از ائمه اطهار ( عليهم السلام ) نقل شده است ، از باب نمونه حديثى از كافى هست كه راوى از ابوالحسن ( عليه السلام ) ( 2 ) - كه ظاهراً حضرت موسى بن جعفر ( عليه السلام ) هستند - درباره گناهان كبيره سؤال مىكند ، حضرت در مقام جواب نوشته اند : كبائر گناهانى هستند كه خداوند وعده آتش بر آنها داده است و اگر كسى از آنها اجتناب كند خدا گناهان صغيره اش را مىبخشد ، اگر ايمانش محفوظ باشد ; يعنى ممكن است ارتكاب گناه به از بين رفتن اصل ايمان منجر شود . بعد مىفرمايد : و آنها هفت گناه است ، در حقيقت گناهان كبيره اين هفت گناه است :
1 - كشتن نفسى كه حرام است . 2 - ناراحت كردن پدر و مادر . 3 - رباخوارى .

1 - سوره نساء ، آيه 31 2 - در اصطلاح روايات به حضرت امير ( عليه السلام ) ابوالحسن گفته نشده ، و هر كجا اين تعبير آمده يكى از سه امام ديگر مقصود است : 1 - ابوالحسن اوّل و مقصود حضرت موسى بن جعفر ( عليه السلام ) است . 2 - ابوالحسن دوّم كه مقصود حضرت رضا ( عليه السلام ) است . 3 - ابوالحسن سوّم و مقصود حضرت امام على النقى ( عليه السلام ) است ; و هر كجا مطلق ذكر شده مقصود همان ابوالحسن اوّل مىباشد .

555