بسم الله الرحمن الرحيم « وَتَنَاسُلِ الذُّرِّيَّةِ ، وَاصْطَفَى سُبْحَانَهُ مِنْ وَلَدِهِ أَنْبِيَاءَ اَخَذَ عَلَى الْوَحْىِ مِيثَاقَهُمْ ، وَعَلَى تَبْلِيغِ الرِّسَالَةِ اَمانَتَهُمْ ، لَمَّا بَدَّلَ اَكْثَرُ خَلْقِهِ عَهْدَ اللَّهِ اِلَيْهِمْ » هبوط و آغاز امتحان و تناسل موضوع بحث ما درسهايى از نهج البلاغه است ، به اينجا رسيديم كه ما نمىتوانيم بگوييم قطعاً بهشت در آسمان بوده است ; براى اين كه اگر هم بهشت در زمين باشد ، ولى چون رانده شدن از بهشت يك انحطاط و تنزّل است ، پايين آمدن معنوى و مقام حساب مىشود ، از بهشت كه بيايد در دار دنيا مقام او پايين مىآيد ، به همين خاطر است كه حضرت مىفرمايد : خدا پايينش آورد به خانه امتحان و آزمايش كه دنيا باشد .
« وَتَنَاسُلِ الذُّرِّيَّةِ » ( و براى زياد شدن فرزندان او . ) « تناسل » به معناى « توالد » است ، يعنى زاد و ولد ; و « ذرّيّة » اولاد را مىگويند ، اعم از اين كه فرد باشد يا جمع ، و اصل « ذرّيّة » از مادّه « ذرّ » است كه به معناى مورچه مىباشد ، مىتوان گفت اولاد انسان مثل مورچه هايى هستند كه كم كم

401