سخنى چند درباره شرح نهج البلاغه چرا نهج البلاغه جاودانه است ؟ چرا هر قومى و هر دانشمندى ، با هر مرام و مذهبى از سنّى و شيعه و مسيحى و يهودى و حتى ماركسيست ، هنگامى كه با اين كتاب آشنا مىشود آن را مىستايد و در برابر آن خضوع مىكند ؟ نگاهى به آنچه تاكنون درباره امام على ( عليه السلام ) و نهج البلاغه نگاشته شده ، يا دست كم نظرى به كتاب شناسى هاى موجود در اين باره نشان مىدهد كه دانشمندانى از ملّيّت ها و مذاهب گوناگون درباره على ( عليه السلام ) و كتاب او آثارى خلق كرده و او را ستوده‌اند ; چه هر كس به على ( عليه السلام ) معرفت يابد ديگر از او دست نخواهد شست ، و سخنان نهج البلاغه همواره چنان طراوت خويش را خواهد داشت كه خواننده‌اش باور نمىكند 1400 سال از عمر اين كلمات سپرى مىشود ; و پاره‌اى از نظريات و گفتارهاى انقلابى كه در قرن ما تحوّلات عظيمى را در پى آورده‌است ، با قوّت و ايمانى بيشتر قبلاً توسط پيشوايان شيعه بيان شده‌است .
ما امروزه بيش از آن كه نيازمند انتقال تكنولوژى باشيم - كه البته اين هم در جاى خويش نيازى مبرم و ضرورتى انكار ناشدنى است - نيازمند انتقال صحيح ميراث گرانبهاى پيشينيان به خود و نسل جديدمان هستيم ; بايد منابع آگاهى و بينايى نظير نهج البلاغه را از محبس كتابها به پهنه رفتار و نظام اجتماعى خود انتقال دهيم . كتابى كه در دسترس داريد گامى بلند در اين راستاست ; و چون فرهنگ ما ستايش پيشه است بايد حدّى از « ستودن » ها را به « شناختن » ها مصروف كنيم .
« امام على ( عليه السلام ) متعلق به ابديت است ; در ابديت بُعد زمان مطرح نيست ، ابديت برتر از گذشته و اكنون و آينده است . . . سخن او هم متعلق به تاريخ گذشته نيست ;

23