نامه هاىمكررى به ايشان و مراجع عظام تقليد در نجف اشرف خواستار اقامت آية الله حجازى در شهرضا مىشوند . اين درخواست هر چند براى مردم شهر پربار بود ليكن جدايى از حوزه علميه نجف براى ايشان يك ضايعه بود . از اين رو حضرت امام قدس سره كه در آن زمان در نجف حضور داشتند به ايشان فرمودند : " رفتن شما از نجف موجب مى شود كه از بسيارى مقامات باز بمانيد . " و واقعيت نيز همين بود مردى كه بدون هيچگونه ترديدى مى توانست در حوزه علميه نجف يا قم به تدريس در سطوح عاليه بپردازند و با ادامه مستمر تحقيق و تدريس و با وجود و يژگيهاى روحى و اخلاقى در عداد يكى از مراجع مسلم تقليد در آيد انزواء را برگزيد و در سال 1347 شمسى به جمع مشتاق مردم شهرضا ( قمشه ) بازگشت .
حضو ايشان در شهر منشاء خدمات بسيارى شد . از همان آغاز ورود به شهر علاوه بر تدريس كه هنوز نيز ادامه دارد و جمعى از علماء و دانشمندان شهر از محضر درس خارج ايشان بهره مندند به امامت جماعت ، وعظ و منبر ، پاسخ گويى به مسائل دينى ، اداره شئون مالى انبوهى از مستمندان و رسيدگى به امور حسبيه و وجوهات ، برپايى نمازهاى با صلابت و با شكوه عيد - كه آنچنان پرشور و با صلابت برگزار مى شود كه انسان نماز عيد امام رضا عليه السلام را به خاطر مى آورد - مشغولند . و همچنين به فعاليتهاى مختلف عمرانى ، فرهنگى و اجتماعى دست زده اند . بخشى از فعاليتهاى به ثمر نشسته ايشان عباتند از :
1 - بناى مسجد زيبا و با شكوه سادات در وسط شهر كه خود در آن به اقامه جماعت مى پردازند و در اجتماعات مذهبى مورد استفاده قرار مىگيرد .
2 - بناى مسجد الزهراء عليها السلام .
3 - بناى مسجد الرسول صلى الله عليه و آله و سلم .
4 - بناى مسجد حاج على اكبر حميدى .
5 - ايجاد كتابخانه مدرسه حسينيه سادات .
6 - بناى غسالخانه شهرضا .
7 - درمانگاه سادات كه يكى از مراكز مفيد بهداشتى ، درمانى است و اكنون در خدمت مردم شهر مى باشد .
اميد آنكه اين خدمات با همت بلند ايشان گسترش يابد .

4