يعنى حكيم فرزانه چنين مى نويسد . استادا ! ما همه وسايل را جهت شما فراهم آورديم و ما استادان دانشگاه بى صبرانه در انتظار شماييم تا تشريف فرما شده و از محضرتان استفاده بريم به تهران بياييد كه در انتظار شماييم و حكيم پاسخ مىدهد : " افسوس ! زمانى از من دعوت شد كه ضعف رو به قوت و قوت رو به ضعف نهاده است " و از رفتن به تهران عذر مى خواهد . [1] به شما آوردان مردان اين شهر يعنى فقيهان و حكيمان و شاعران و هنرمندان و دانشمندان و سرداران و مديران به صفحاتى انبوه نيازمند است . [2] اينجاست كه مفهوم سخن استاد باستانى پاريزى در مقدمه حماسه كوير جلوه مى كند ايشان مى نويسد : " خوشم آمد از مردم قمشه ( شهرضا ) كه درباره ولايت خودشان مى گويند : " شهرى ميان دو ده گير كرده ! " و مقصود از شهر قمشه است ، و مقصود از دو ده ، شيراز و اصفهان . آنگاه در پاورقى اشاره مى كند : بايد پرسيد اين شهر كوچك چند تا فاضل بزرگ امثال شيخ محمدرضا قمشه اى تقديم جامعه ما كرده است . [3] يكى ديگر از مردان اين شهر ، آية الله حاج سيد مهدى حجازى است . سيدى پاك از سلاله زهرا عليها السلام . مردى كه اينك بيش از هفتاد بهار از عمرش مى گذارد . ايشان در سال 1303 شمسى در خانه عالم بزرگ شهر مرحوم آية الله حاج سيد فضل الله حجازى به دنيا آمد . دوران كودكى را درخانواه اى سپرى كرد كه در علم و تقوا و ادب سابقه اى ديرين داشت . ايشان پس از 25 سال تحقيق ، مباحثه و تدريس و 17 سال اقامت در نجف اشرف ، موفق به اخذ اجازه اجتهاد از مراجع و اساتيد خويش گرديدند .
مرجع فقيد شيعه ، مرحوم آية الله العظمى حاج سيد عبدالاعلى سبزوارى ، درباره ايشان چنين مى نويسد : " حجة الاسلام حجازى با آراستگى اخلاقى معارف اسلامى را فراگرفته است ، مبانى احكام را استوار ساخته و به درجه اجتهاد رسيده است . " علامه فقيد مرحوم شيخ آقا بزرگ تهرانى صاحب كتاب عظيم " الذريعه " ، و محقق بزرگ تاريخ شيعه نيز به ايشان اجازه نقل روايت داده اند .

[1] گنجنيه دانشمندان .
[2] چه زيباست اگر سازمانها و نهادها و خير انديشان با ذوق اين شهر دست در دست هم موزه اى بر پا كنند تا آثار ، نوشته ها ، زندگى نامه ، عكسها و دستخط اين بزرگان در آن گرد آيد و چراغى شود فرا روى نسل جوان .
[3] حماسه كوير مقدمه ص 10 آقاى باستانى پاريزى آنچنان سر رشته حوادث تاريخ ايران را به كرمان پيوند مىدهد كه به قول مرحوم زرياب خويى آدم نمى فهمد بالاخره كرمان جزيى از ايران است و يا ايران جزيى از كرمان ، نگارنده نيز معتقد است ريشه بسيارى از حوادث مثبت در تاريخ صدسالهء ايران را بايستى در اين شهر كوچك ( قمشه ) جستجو كرد .

2