بلا واسطه از گيرنده وحى الهى دريافته و رموز كتاب و موارد تأويل آيات آنرا آموخته و بموجب تصريح پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله اين امتياز بگزاف و از روى ميل و هوس باو داده نشده بلكه در اثر احراز كمال مرتبهء انسانيت و در برداشتن سمت عصمت و ولايت بموهبت عظماى خلافت الهيه مخصوص گشته و بامر صريح خداوندى او ( آرى فقط او ) امير المؤمنين است و بر عموم مسلمين واجب و مقرر شد كه با خطاب يا أمير المؤمنين ، باو سلام كنند و طوق اطاعت و تبعيّت او را بر گردن نهند [1] .
اين حقيقت مسلم را شخص شخيص امير المؤمنين صلوات اللَّه و سلامه عليه نيز بر حسب وظيفه و صلاحيت بمنظور مزيد آگاهى خلق در موارد عديده صريحا اعلام فرموده از جمله فرمايشات آنجناب اينست :
سلونى . سلونى . و اللَّه لا تسئلونى عن شىء الَّا اخبرتكم ، سلونى عن كتاب الله ؛ فو اللَّه ما من آية الا و أنا اعلم أبليل نزلت أم بنهار ؟ فى سهل أم جبل ؟ لا تسئلونى عن آية فى كتاب اللَّه و لا سنة عن رسول اللَّه صلَّى اللَّه عليه و آله و سلم الا نبأتكم بذلك ، ما نزلت آية الا و قد علمت فيما نزلت ؟ و اين نزلت ، ان ربى وهب لى قلبا عقولا [2] .

[1] از جمله احاديث عديده كه باين امر تصريح دارد حديث زيد بن ارقم است كه طبرى در كتاب « الولاية » نقل نموده كه در محل خود در اين كتاب مذكور است .
[2] يعنى از من بپرسيد از من مپرسيد . سوگند بخدا نمىپرسيد از مىدرباره هر امرى مگر آنكه شما را آگاه خواهم نمود از من بپرسيد درباره كتاب خدا . پس قسم بخدا آيهء نيست مگر آنكه من ميدانم كه در شب نازل شده يا در روز ؟ در بيابان نازل شده يا در كوهسار از من سؤال نمىكنيد درباره آيهء از كتاب خدا و نه دربارهء سنتى از رسول خدا ( صلَّى اللَّه عليه و آله ) مگر آنكه شما را به آن آگاه خواهم نمود . هيچ آيه فرو فرستاده نشده مگر آنكه من بدرستى و از روى تحقيق آگاه شده‌ام كه درباره چه امرى نازل شده ؟ و در كجا نازل شد ؟ : همانا پروردگارم بمن قلبى بسيار دانا عطا فرموده است . عين اين خطبه شريفه را گروه زيادى از حفاظ و حاملين حديث از اهل سنت روايت نموده‌اند و در بيش از سى كتاب بطور مسند و بطور مرسل ثبت گرديده است و تفصيل در « الغدير » در سند أبى طفيل عامر بن وائله مذكور است و علاوه بر كلمات خود آنحضرت و فرمايشات پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله داير بتصريح به اعلميت آنجناب و احاطه او بجميع علوم و حقايق - قضاياى بسيار و مطالب بىشمار صريح در اينكه آنحضرت در هر مورد بدقايق هر امر واقف و در هر قضيه كه مشكل مفتاح حل آن بوده در كتب حديث و تاريخ و فقه و نوادر بطور مفصّل ثبت گشته و حتى مخالفين ناگزير باين حقيقت گواهى داده و اين موضوع در عالم اسلام نزد احدى از ارباب بينش و دانش از هر فرقه پوشيده و مبهم نيست .

6