براى مؤلَّف بزرگوار « الغدير » فرستاده‌اند كه در آغاز جلد دوم ( چاپ دوم ) مندرج است و نيز عالم نامبرده نامهء حساس و فاضلانهء خطاب بدانشمند معظم آقاى شيخ محمّد حسين مظفرى نجفى نگاشته كه پس از نقل و ترجمه قسمتى از مقالهء فوق الذكر نامه مزبور و همچنين نامه ديگر ايشان كه مرتبط بآن ميباشد عينا و تماما ترجمه ميشود ، اينك قسمتى از مقاله كه نمودار مقام شامخ علمى و حسن نظر ايشان است :
. . . . فالغدير دعم امورا و أزال اوهاما ، و اقر حقايق و اثبت اشياء كنا نجهلها و دحض اقوالا مشينا عليها قرونا عديدة و نحن نقول : أى هكذا خلقت لا نعلم لها مأتى و لا نفكر بأسرارها ، ! ! و الحوادث يجب ان تعطينا اخبارا تجعلنا نبنى عليها صرحا متينا من التفكير و التعمق بما جرى و بما وقع و كل ذلك اصبح من الضرورى للباحث ان يعلمه و يفقهه لا ليثير خلافا و لا لينبش احقادا و انما ليبين للناس ما هو الحق و من هم ؟ شيعة المرتضى و من ابن اتيهم ذلك الحب للبيت الطاهر النبوى و ما منشأ العاطفه ؟ و ما هى الاشياء التى نسبت اليهم افكار و زورا . . ! ؟
يعنى : بنا بر آنچه ذكر شد : الغدير اموريرا پا بر جا و استوار ساخت و اوهامى را برطرف نمود و حقايقى را ثابت كرد و چيزهائى را مدلل نمود كه ما بآنها وقوفى نداشتيم و نميدانستيم ! و سخنانى را و مطالبى را ابطال كرد كه قرنها بر مبناى آن مطالب نكوهشها ميشد و ما چنين مىپنداشتيم كه آنمطالب مطابق واقع است ! ! و نميدانستيم از كجا آمده ؟ و در اسرار آن نمىانديشيديم ! ! در حالتيكه مىبايستى حوادث هائله ما را بامورى آگاه ميساخت كه بر مبناى آن انديشه و كاوش نمائيم و از منشأ پيدايش و چگونگى آن پرده برداريم و اين امر براى هر سخن دان و اهل بحث و تحقيق اكنون از ضروريّات است كه باين دقايق پى ببرند ، ولى نه بمنظور بر انگيختن اختلاف و بروز كينه‌هاى قلبى كه موجبات آشفتگى و نقار را فزونى بخشد ! بلكه براى آشكار ساختن و بيان اينكه : حق كدام است ؟ پيروان على مرتضى عليه السّلام كيانند ؟ ؟

14