نمايم . ( 1 ) على ( عليه السلام ) گويد : من آنچه دستور داده بود ، انجام داده و ايشان را دعوت كردم آن روز چهل تن و چيزى زيادتر بودند كه كمتر نبودند و در ميان آنان عموهاى آن حضرت حضور داشتند همين كه جمع شدند ، پيغمبر فرمود : بياور غذائى را كه فراهم كردى ، من وقتى غذا را آوردم پيامبر چيزى بر داشت كه گمان كردم قطعه اى گوشت بود آن را دو تكه كرد به گوشه ظرف غذا نهاد سپس فرمود به نام خدا شروع كنيد ، به خوردن غذا مشغول شدند تا همه سير گرديدند به خدا سوگند تنها يك نفرشان به اندازه همه آن قدح شير مىنوشيد همين كه رسول خدا خواست سخن آغاز كند ابو لهب پيشدستى كرد و گفت : صاحب خانه خوب شما را جادو كرد ، لذا مردم برخاسته متفرق شدند و ديگر مجالى نماند كه آن حضرت سخن خود را بگويد .
باز فرداى آن روز به من فرمود يا على اين مرد پيشدستى كرد و نگذاشت من حرفم را بزنم ، ناچاريم دوباره همان طعام را درست كنيم و همان شير را تهيه نموده دوباره مردم را فراهم سازيم دستور داد طعام را آوردم و ايشان همان عمل ديروز را تكرار كرد همه خوردند و نوشيدند و سير شدند ، سپس رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : اى بنى عبد المطلب به خدا سوگند مىخورم هيچ جوانى در عرب سراغ ندارم كه براى قومش افتخارى بهتر از آنچه من براى شما آوردم ، آورده باشد ، من براى شما خير دنيا و آخرت را آورده‌ام و خداى تعالى مرا مأمور كرده شما را بدان دعوت كنم . حال كداميك از شما حاضريد مرا در اين كار همكارى كنيد و به عنوان برادر من وصى من و جانشين من بين خودتان باشيد ؟ من - با اين كه از همه كوچكتر بودم - عرض كردم من اى رسول خدا در اين كار وزير تو مىشوم ! او دست در گردن من انداخت و فرمود : اين است برادر من ، وصى من ، جانشين بعد از من بين شما ، همه بايد فرمانش را بشنويد و از او اطاعت كنيد آنگاه گويد : مردم خنده كنان از جاى برخاسته به ابو طالب گفتند : محمد تو را دستور مىدهد تا از فرزندت اطاعت كنى و

66