در قسمتى از اشعار معروف به « لامية » مىفرمايد :
< شعر > أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ < / شعر > من كلّ طاعن علينا بسوء او يلوح بباطل و من فاجر يغتابنا بمغيبة و من ملحق في الدّين ما لم نحاول كذّبتم و بيت الله نبزى محمّدا و لمّا نطاعن دونه و نناضل و ننصره حتّى نضرّع دونه و نذهل عن ابنائنا و الحلائل پناه مىبرم به خالق مردم از گروهى كه به بدى بر ما طعن مىزنند و يا ما را نسبت به باطل مىدهند و از شر كسانى كه غيبت ما را مىكنند و از شر كسانى كه امورى را بدين نسبت مىدهند و حال آنكه دين شامل آنها نيست ، به خالق كعبه دروغ گفتيد شما كه نسبت داديد به من تبرى از محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم و يا بر ضد او جنگى بر پا و شمشيرى كشيده باشم . قطعا از او يارى و دفاع مىكنم تا جان خود را نثار او كنم به طورى كه زن و فرزند خود را فراموش كرده باشم . ( 1 ) < شعر > و ابيض يستسقى الغمام بوجهه ثمال اليتامى عصمة للأرامل يلوذ به الهلاك من آل هاشم فهم عنده في نعمة و فواضل < / شعر > روسفيدى كه مردم به بركت روى او طلب باران مىكنند ، و او فريادرس يتيمان و پناه بيوه زنان است . او بىچاره گان بنى هاشم را پناه است و آنان را از هر گونه نعمت بىنياز مىنمايد . ( 2 ) < شعر > لعمرى لقد كلَّفت وجدا باحمد و احببته حبّ الحبيب المواصل وجدت بنفسى دونه فحمّيته و دافعت عنه بالذّرىّ و الكواهل فلا زال للدّنيا جمالا لاهلها و شيئا لمن عادى و زين المحافل و ايّده ربّ العباد بنصره و اظهر دينا حقّه غير باطل [1] .
< / شعر >

[1] اين قصيده طولانى است ابن هشام در سيره ج 1 ، ص 286 - 298 از آن 94 بيت ذكر كرده و گفته است آنچه از اين قصيده به نظر من صحيح است همان 94 بيت است . ابن كثير در تاريخ خود ج 3 ، ص 53 - 57 از آن 92 بيت ذكر نموده ولى « ابو هفان عبدى » در ديوان ابو طالب ص 3 - 12 تمام قصيده را كه 111 بيت است ، نقل كرده است .

452