از آن ضلالت و گمراهى عايشه و پيروان او در رفتن به بصره معلوم مىشود آنجا كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود :
« لن يفلح قوم ولَّوا امرهم امرأة » : هرگز رستگار نمىشود قومى كه حكومتشان را به دست زن بسپارد . ( 1 ) با وجود اين كه حميدى در كتاب « الجمع بين الصحيحين » باز از مسند عبد الله بن عباس روايت كرده كه از عمر بن خطاب سؤال كرد و گفت : كسيتند آن دو زن از زنان پيامبر كه قرآن در باره آنها فرمود : « * ( إِنْ تَتُوبا إِلَى الله فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما ) * [1] اينك اگر هر دو زن به درگاه خدا توبه كنيد كه البته دلهاى شما ( خلاف رضاى پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلَّم ) ميل كرده است .
عمر گفت : « هما عايشه و حفصة » [2] آن دو عبارتند از : عايشه و حفصه .
اين متابعت آنها از عايشه و خودداريشان از يارى فاطمه ( عليها السلام ) از چيزهائى است كه صاحبان عقل را به تعجب وامىدارد و دلالت مىكند بر اين كه آنان كه از بنى هاشم عدول كردند ، در منتهاى ضلالت و گمراهى بودند . ( 2 ) در رابطه با تصديق عايشه و عداوتشان نسبت به فاطمه ، اين كه ، حميدى و ديگران در « الجمع بين الصحيحين » روايت كرده‌اند كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم چون به مدينه هجرت كرد موقتا در بعضى از خانه هاى اهل مدينه سكنى گزيد و قرض كرد تا محل انبارى خرما را كه به دو يتيم به نام سهل و سهيل تعلق داشت ، خريدارى نمايد كه سرانجام آنجا را به پيامبر هبه كردند . روايت شده است كه پيامبر آنجا را خريد و در آن مكان مسجد ساخت و اطاقهائى هم براى سكونت خانواده و زنانش بنا نمود و چون تمام شد به آنجا انتقال يافت . ( 3 ) باز حميدى در حديث صد و سى و چهارم از مسند انس بن مالك در موضع مسجد به خصوص روايت كرده است و در روايت ديگرى هم گفته : پيامبر چون خواست مكان مسجد را از قوم بنى النجار بخرد آنجا را به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم هبه كردند و در

[1] سوره تحريم ، آيه 4 .
[2] بخارى ، صحيح ، ج 6 ، ص 70 - 71 .

424