و در رابطه با آيات و نشانه هائى كه روز عاشورا روز قتل امام حسين ( عليه السلام ) واقع شد ، از قبيل : كسوف ، و باريدن خون و سرخ شدن شفق و خاكستر شدن خوراكيهاى لشكر يزيد و جوشيدن خون در بيت المقدس و شام و خراسان و ديوار دار الإمارة كوفه و جرقه زدن آتشى به صورت عبيد الله بن زياد و بيرون آمدن دستى از ديوار و نوشتن شعرى بر آن در منزل اول كوفه به شام و شنيدن مردم اشعارى را در ماتم حسين ، بدون اين كه گويندهء آن را ببينند و آتش شدن شترى كه از اموال حسين به غارت بردند ، در داخل ديگ و سفال شدن پولها و سخن گفتن سر بريده امام مجموعا بيست و شش حديث آورده‌اند . ( 1 ) و ليكن با وجود اين همه روايات كه در كتابهاى خود در بارهء اهل بيت پيامبر نقل كرده‌اند ، عجيب است كه سنيها روز عاشورا - روز غم و اندوه اهل بيت - را ، روز عيد و روز سرور و شادى قرار مىدهند ، زينت مىكنند و لباس نو مىپوشند و احسان و انفاق مىنمايند و اين رفتارى كه آنها روز عاشورا روز شهادت امام حسين ( عليه السلام ) مىكنند ، كاملا يك تناقض آشكارى است ، از يك طرف مىبينيم در رابطه با وجوب حزن بر حسين ( عليه السلام ) و مواسات با پيامبر و اظهار وفادارى با عترت روايات زيادى نقل مىكنند و از طرف ديگر روز عاشورا را روز عيد و روز سرور و شادى مىدانند و شيعيان را در عزادارى و سوگوارى بر حضرت سيد الشهداء در آن روز ملامت و سرزنش مىكنند ! ! مؤلف كتاب مىگويد : چيز عجيبى كه من از اينها ديدم اين كه يكى از آنها را به خاطر همين موضوع مورد سرزنش قرار دادم ، او در مقام اعتذار گفت : در روايات ما تعظيم روز عاشورا و ثواب روزه آن وارد شده است . گفتم اگر به حقايقى كه پيش خودتان است ، نظر كنيد خواهيد ديد از جمله تعظيم روز عاشورا ، اظهار حزن و اندوه بر حسين است و تعظيم و بزرگداشت روزها با قبولى اعمالى است كه در آن واقع مىشود و ثواب حسنات در آن روز مضاعف مىگردد . پس سزاوار است تقرب شما در آن روز به پروردگارتان و به پيامبرتان با اظهار حزن و اندوه بر پسر دختر رسول پروردگارتان و آنچه بر اسلام وارد شده باشد و اين نزد صاحبان فهم واجبتر مىبود

375