شرفياب شدم و ناگهان حسين ( عليه السلام ) را روى زانوى او ديدم پيامبر از چشمان و دهانش مىبوسيد و مىفرمود :
« انت سيّد ابن السّيّد ابو السّادات انت امام ابن الإمام ابو الائمة انت حجّة بن الحجّة ابو الحجج تسعة من صلبك تاسعهم قائمهم » [1] . ( 1 ) يعنى تو سيد فرزند سيد و پدر ساداتى ، تو امام فرزند امام و پدر امامانى ، تو حجت خدا و فرزند حجت خدا و پدر حجج الهى هستى ، نه تن از صلب توست كه نهمين آنها قائم آنهاست . چنان كه مىبينيم در روايات اهل تسنن نه تنها به تعداد دوازده گانه ائمه اطهار تصريح شده ، بلكه اسامى فرد فرد آنها نيز ذكر شده است .
و در اين باره روايات از طريق اهل تسنن زياد است و مرحوم مؤلف به جهت رعايت اختصار به عنوان نمونه به نقل سه روايت اكتفا كرده است و ما براى مزيد فائده دو روايت جالب ديگر به اين باب اضافه كرديم .
مؤلف « ينابيع المودة » از « فرائد السمطين » شيخ الإسلام حموينى از مجاهد و از ابن عباس نقل مىكند كه مرد يهودى به نام « نعثل - مغثل » مسائلى چند در باره توحيد از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلَّم پرسيد ، حضرت به همه آنها پاسخ دادند ، « نعثل - مغثل » مسائلى چند در باره توحيد از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلَّم پرسيد ، حضرت به همه آنها پاسخ دادند « نعثل » قانع شد و اسلام آورد بعد عرض كرد يا رسول الله هر پيغمبرى وصيى داشته وصى شما كيست ؟
فرمود :
« انّ وصيّى علىّ بن ابى طالب و بعده سبطاى الحسن و الحسين تتلوه تسعة ائمّة من صلب الحسين » يعنى وصى من على بن ابى طالب است و بعد از او دو دخترزاده‌ام حسن و حسين و بعد از ايشان نه نفر امامان از صلب حسين مىباشند نعثل عرض كرد تمنا دارم اسامى آنان را براى من بيان فرمائى ، حضرت فرمود :
« اذا مضى الحسين فانبه علىّ فاذا مضى على فانبه محمّد فاذا مضى محمّد فانبه جعفر فاذا مضى جعفر فانبه موسى فاذا مضى موسى فانبه علىّ فاذا مضى علىّ ، فانبه محمّد فاذا مضى محمّد فانبه علىّ فاذا مضى علىّ فانبه الحسن فاذا مضى الحسن فانبه الحجّة محمّد المهدىّ فهؤلاء اثنا عشر » .

[1] خوارزمى ، مقتل الحسين ، ص 145 .

341