( 1 ) روز دوم نيز روزه گرفتند و موقع افطار وقتى كه غذا را آماده كردند ( همان نان جوين ) يتيمى بر در خانه آمد آن روز نيز ايثار كردند و غذاى خود را به او دادند ( بار ديگر با آب افطار كردند و روز بعد را نيز روزه گرفتند ) در سومين روز اسيرى به هنگام غروب آفتاب بر در خانه آمد باز سهم غذاى خود را به او دادند چون صبح شد ، على ( عليه السلام ) دست حسن و حسين ( عليهما السلام ) را گرفت و به خدمت پيامبر آمدند ، هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم آنها را ديد كه از شدت گرسنگى مثل جوجه مىلرزند ، فرمود :
اين حالى را كه در شما مىبينم براى من بسيار گران است ، سپس برخاست و با آنها حركت كرد هنگامى كه وارد خانه فاطمه شد ديد در محراب عبادت ايستاده در حالى كه از شدت گرسنگى شكم او به پشت چسبيده و چشمانش به گودى نشسته ، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم ناراحت شد ، پس جبرئيل نازل شد و گفت :
« ها يا محمد هنّاك الله في اهل بيتك » اى محمد خداوند با چنين خاندانى به تو تهنيت مىگويد . سپس سوره * ( هَلْ أَتى » ) * بر او خواند [1] .
اين روايت را ابو موسى نقل كرده و گفته كه واحدى هم آن را روايت نموده و نيز فخر رازى آن را در تفسير اين سوره آورده ، و گفته : واحدى كه از اصحاب ماست - يعنى سنى اشاعره است - در كتاب سبط گفته : اين سوره در باره على ( عليه السلام ) نازل شده و سپس اضافه كرده كه صاحب كشاف هم از معتزله است و اين قضيه را از ابن عباس روايت كرده است .
« واحدى » در كتاب « اسباب النزول » در بيان شأن نزول آيه : * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ) * گفته : عطا از ابن عباس چنين روايت كرده كه على ( عليه السلام ) وقتى خود را اجير كرد تا نخلستانى را از سر شب تا به صبح آبيارى كند و صبح مقدارى جو دريافت نمايد صبح جو را گرفته يك ثلث آن را آسيا كرد و غذائى كه نام آن « حريره » بود درست كرد ، همين كه غذا آماده شد ، مسكينى به در خانه آمد ، غذا را نزد او بردند و يك ثلث ديگر طعام را بپختند و آن هم داشت پخته مىشد كه

[1] زمخشرى ، الكشاف ، ج 4 ، ص 197 .

261