به ميان كشتگان خوارج آمد ، او را ديد كه پشت و رو افتاده ، امام تكبير گفت و فرمود : صدق رسول الله صلى الله عليه و آله و سلَّم رسول خدا درست رسانيد .
از ميان اصحاب ، « عبيدة سلمانى » برخاست و پرسيد : يا امير المؤمنين تو را به آن خدائى كه جز او معبودى نيست ، اين را از رسول خدا شنيدى ؟ فرمود : آرى به آن خدائى كه جز او معبودى نيست ، سلمانى دوباره و سه باره قسمش داد و آن حضرت سوگند ياد كرد كه عين اين پيشگوئى را از رسول خدا شنيده است [1] .
اين روايت را ابو داود نيز در صحيح خود و احمد بن حنبل در مسندش [2] و بيهقى در سنن خود [3] و ساير ائمّه حديث آورده‌اند .
خطيب بغدادى به سند خود از « نبيط بن شريط اشجعى » روايت كرده كه گفت : بعد از پايان جنگ نهروان ، ابو قتاده انصارى با شصت يا هفتاد نفر جدا از لشكر از بيراهه برگشتند و نخست به سراغ عايشه رفتند و جريان نهروان را به تفصيل به عايشه گفتند . عايشه چون اين جريان را بشنيد گفت : هر چند من با على ميانه اى ندارم اما چرا حق مطلب را نگويم ، من از رسول خدا شنيدم كه مىفرمود :
« تفترق امّتى على فرقتين تمرق بينهما فرقة محلَّقون رؤسهم محفون شواربهم أزرهم الى إنصاف سوقهم يقرؤن القرآن لا يتجاوز تراقيهم يقتلهم احبّهم الىّ و احبّهم الى الله تعالى » . ( امت من به دو فرقه متفرق مىشوند : فرقه اى سرهايشان را مىتراشند و شاربهايشان را ول مىكنند و لنگها ، تا نيمه ساق دارند ، قرآن مىخوانند ولى از گلويشان تجاوز نمىكند محبوبترين خلق خدا نزد من و نزد خدا آنان را مىكشد ، گفتم : يا ام المؤمنين فانت تعلمين هذا ، فلم كان الذى منك قالت : يا ابا قتاده و كان امر الله قدرا مقدورا » .

[1] ذهبى ، ميزان الاعتدال ، ج 2 ، ص 263 - احمد بن حنبل ، مسند ، ج 1 ، ص 78 .
[2] احمد بن حنبل ، مسند ، ج 1 ، ص 91 .
[3] بيهقى ، سنن ، ج 8 ، ص 170 .

251