را دوست مىدارد و خدا و رسولش او را دوست مىدارند ) او بر نمىگردد مگر اين كه خدا قلعه را با دست او مىگشايد شب را با شادى و خوشحالى روز كرديم به اميد اين كه فردا فتح و پيروزى نصيب ما خواهد شد ، سپس پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم ايستاد و پرچم را خواست و مردم در صفشان بودند ، و على ( عليه السلام ) را خواند ، او چشمش درد مىكرد ، از آب دهان خود بر چشم على ماليد و پرچم را به او داد ، قلعه به دست على ( عليه السلام ) گشوده شد [1] . ( 1 ) همين روايت را بخارى نيز در صحيح خود در چند جا ذكر كرده است در يك جا از « سلمة بن اكوع » [2] و در جاى ديگر از « سهل » [3] و همين طور . . . [4] .
همچنين مسلم نيز اين روايت را در صحيح خود دو مرتبه روايت كرده است [5] .
پس ، از روايات بخارى و مسلم در صحيحشان اين است كه رسول خدا روز خيبر فرمود :
« لأعطينّ هذه الرّاية غدا رجلا يفتح الله على يديه يحبّ الله و رسوله و يحبه الله و رسوله » : ( فردا اين پرچم را به دست مردى خواهم داد كه خداوند ( قلعه خيبر را ) به دستهاى او خواهد گشود ، كه خدا و رسولش او را دوست مىدارند او نيز خدا و رسولش را دوست مىدارد ) .
مردم شب را به سر بردند و مىگفتند كه فردا پيامبر پرچم را به دست چه كسى خواهد داد ؟ چون مردم صبح كردند خدمت رسول خدا آمدند ، همه آنها انتظار داشتند كه پرچم به او داده شود پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : على بن ابى طالب كجاست ؟ گفتند : يا رسول الله چشمانش درد مىكند فرمود : كسى را دنبال او

[1] مسند احمد بن حنبل ، ج 5 ، ص 353 .
[2] صحيح بخارى ، ج 5 ، ص 76 .
[3] صحيح بخارى ، ج 5 ، ص 8 و 47 .
[4] صحيح بخارى ، ج 4 ، ص 207 ، 47 .
[5] صحيح مسلم ، ج 4 ، ص 1871 - 1872 .

157