چهارده هزار سال همين كه خداى عز و جل آدم را بيافريد اين نور را دو قسمت كرد يك جزء من شدم و جزئى ديگر على ) . ( 1 ) اين حديث در كتاب « الفردوس » ابن شيرويه ديلمى نيز روايت شده است [1] .
و همچنين اين روايت را فقيه شافعى ابن مغازلى نيز در كتاب خود كه نام آن را « المناقب » ناميده ، روايت كرده است اين دو نفر ( ديلمى و ابن مغازلى ) در دنبالهء روايت گفته‌اند :
« فلمّا خلق آدم و ركب ذلك النور في صلبه فلم يزل في شىء واحد حتّى افترقا في صلب عبد المطَّلب ففي النّبوة و في علىّ الخلافة » [2] . ( چون خداوند آدم را خلق كرد اين دو نور را در صلب آدم جمع كرد ، پيوسته اين نور يكى بود ، تا اين كه در صلب عبد المطلب از هم جدا شديم پس در من است ( نور ) نبوت و در على ( عليه السلام ) است ( نور ) خلافت ) .
اين حديث را ابن مغازلى از طريق ديگر از جابر بن عبد الله انصارى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلَّم روايت كرده است و در آخر روايت گفته :
« حتّى قسّمها جزئين جزءا في صلب عبد الله و جزءا في صلب ابى طالب فاخرجنى نبيّا و اخرج عليّا وصيّا » [3] . باهم بوديم تا اين كه آن نور را دو قسمت كرد يك جزء در صلب عبد الله قرار داد و جزء ديگر در صلب ابو طالب ، پس مرا پيامبر در آورد و على ( عليه السلام ) را وصى .
كيفيت ولادت على ( عليه السلام ) ( 2 ) فقيه شافعى ابن مغازلى روايت كرده در كتاب « المناقب » در حديثى كه سند

[1] - ابن شيرويه ديلمى ، الفردوس در باب ( الخاء ) نسخه خطى طبق نقل احقاق ، ج 4 ، ص 92 .
[2] ابن مغازلى ، المناقب ، ط تهران ، ص 79 .
[3] ابن بطريق ، العمدة ، ص 44 .

60