« عدالت » را مايه هماهنگى و پيوند دلها .
« اطاعت » ما را باعث نظام ملت اسلام .
« امامت » را امان از تفرقه و پراكندگى .
« جهاد » را موجب عزت اسلام .
« صبر » را وسيله اى براى جلب پاداش حق .
« امر به معروف » را وسيله اى براى اصلاح توده هاى مردم .
« نيكى به پدر و مادر » را موجب پيشگيرى از خشم خدا .
« صله رحم » را وسيله افزايش جمعيت و قدرت .
« قصاص » را وسيله حفظ نفوس .
« وفاء به نذر » را موجب آمرزش .
« جلوگيرى از كم فروشى » را وسيله مبارزه با كمبودها .
« نهى از شرابخوارى » را سبب پاكسازى از پليديها .
« پرهيز از تهمت و نسبتهاى ناروا » را حجابى در برابر غضب پروردگار .
« ترك دزدى » را براى حفظ عفت نفس و . . .
« تحريم شرك » را براى اخلاص بندگى و ربوبيت حق .
اكنون كه چنين است تقواى الهى پيشه كنيد ، آن چنان كه شايسته مقام او است و از مخالفت فرمانش بپرهيزيد و تلاش كنيد كه مسلمان از دنيا برويد .
خدا را در آنچه امر يا نهى فرموده اطاعت كنيد ، و راه علوم و آگاهى را پيش گيريد ، چرا كه :
« از ميان بندگان خدا ، تنها عالمان و آگاهان از او مىترسند و احساس مسئوليت مىكنند » .
بخش چهارم ( بيان موضع خود در برابر نظام حاكم ) سپس فرمود : « ايّها النّاس اعلموا انّي فاطمة و ابى محمّد صلى الله عليه و آله و سلَّم اقول عودا و بدوا و لا اقول ما اقول غلطا و لا افعل ما افعل شططا . .
» .

413