از على ( عليه السلام ) بعد از كشتن عمرو بن عبد ودّ پرسيد : يا على در آن هنگام در خود را چگونه يافتى ؟ عرض كرد در آن لحظه آن قدر قوى بود كه اگر تمامى اهل مدينه مىخواستند با من بجنگند ، مىتوانستم با آنان بجنگم .
سيوطى در در المنثور در تفسير سورهء احزاب ذيل آيهء : * ( وَرَدَّ الله الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً وَكَفَى الله الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ ) * : ( خدا كفار را با دلى پر از غيظ و با دستى خالى از فائده برگردانيد و خدا زحمت قتال را از مؤمنين كفايت كرد ) .
از ابن حاتم و ابن مردويه و ابن عساكر همگى از ابن مسعود روايت كرده‌اند كه وى اين آيه را اين طور قرائت مىكرد : « * ( وَكَفَى الله الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ ) * بعلىّ بن - ابى طالب » و اين معنا را ذهبى نيز در « ميزان الاعتدال » از ابن مسعود نقل كرده است [1] .
البته معنايش اين نيست كه كلمهء « بعلى بن ابى طالب » هم جزء قرآن بود و حذف شده ، بلكه منظور ابن مسعود اين بود كه مردم فراموش نكنند كه اين آيه در باره على ( عليه السلام ) نازل شده است .
يكى از امتيازات ويژهء على ( ع ) ( 1 ) از جمله رواياتى كه در باره خصايص على ( عليه السلام ) نقل شده ، روايتى است كه احمد بن حنبل در مسند خود از چند طريق از جمله از « زيد بن ارقم » روايت كرده است كه گفت : درهاى خانه عده اى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم به داخل مسجد باز مىشد ، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم روزى دستور داد اصحاب درهاى خانه خود را كه به مسجد گشوده مىشد ، ببندند ، مگر در خانه على ، مردم به حرف در آمدند ، پيامبر برخاست حمد و ثناى الهى گفت . سپس فرمود : من مأموريت پيدا كردم جز در خانهء على ديگر درها را ببندم ، بعضى از شما حرفهائى زده‌ايد ، به خدا سوگند من در بستن و گشودن در خانه ها دخالتى از پيش خود ندارم ، مأموريتى دارم كه بايد

[1] ميزان الاعتدال ، ج 2 ، ص 17 ، روايت اخير در اين قسمت از اضافات مترجم است .

166