و كتب آمده است . يعنى آنان كتب و احاديثى را كه جمع كرده بودند ، قبلا به امامان زمان خود عليهم السلام ارائه داده‌اند و ايشان آن احاديث را صحيح دانسته‌اند و آنها را نيكو شمرده‌اند و حتى از مصنفين آن كتاب تعريف كرده‌اند و دستور داده‌اند كه شيعيان به آن كتب عمل نمايند .
اگر من احاديث را از كتابهايى نقل كرده‌ام كه آنها مورد صحهء امامان واقع نشده ( يعنى امام نبوده كه بر آن صحّه گذارد ) از اين جهت به آنها استناد كرديم كه احاديث آنها هم منطبق با احاديث همان كتابهاى مورد تصديق ائمه بوده‌اند و يا اينكه دلايل عقلى حكم مىكرد كه ما به صحت آنها اعتماد كنيم . يا اينكه آن حديث متضمن حكمى معلوم و قطعى و يا موعظه و پند و نصيحت و مانند آن بوده و يا مفاد حديث در بارهء مستحبّات بوده است . چون حديثى هست بدين مضمون كه مىگويد :
هر كسى كه به وى دستور انجام يكى از امور مستحب برسد و او آن عمل را بجا آورد ، در آخرت به پاداش آن مىرسد اگر چه رسول خدا آن را نگفته باشد .
و مقام بحث ما گنجايش توضيح مفصّل اين حديث را نداشته و گواهيها و شهادات همهء بزرگان دين براى عمل كردن به آن كافى است .
سپس مؤلف مىگويد : من سخنان خود را در همين جا ختم مىكنم و خداوند را بر نعمتهايش و توفيق بر تمام نمودن كتاب ، سپاسگزارم . از خداوند مسألت مىكنم كه بواسطهء پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام عاقبت ما را با مغفرت و رحمت خود ختم گرداند . چون عاقبت توأم با مغفرت خداوند بهترين عاقبت مىباشد . و ستايش مخصوص خداوند بوده و درود خداوند بر محمّد و اهل بيت او باد .
كتاب « جواهر السنية في الاحاديث القدسيه » به يارى و توفيق خداوندى به دست جامع آن كه نيازمند عفو و رحمت خداوند و شفاعت پيامبر و ائمه است « محمد بن حسن بن على بن محمد حرّ شامى عاملى » كه خداوند او و نياكانش را قرين عفو خود قرار بدهد ، در تاريخ جمعهء دههء آخر ماه مبارك رمضان سال 1056 هجرى قمرى پايان يافت .
< / لغة النص = فارسي >

738