نبود ، مؤلف نمىگفت كه هر متعلم و يا هر هدايت خواه كافى است به اين كتاب مراجعه كند و احاديث آن را مورد عمل قرار بدهد .
و همچنين كسى كه قصدش از تأليف كتاب كوتاهى نكردن در خير خواهى است ، هيچ گاه به مخلوط شدن كتابش به احاديث غير صحيح راضى نمىشود .
در حالى كه قصد او از تأليف كتاب كافى راهنمايى هدايت خواهان و عمل كردن شيعيان به احاديث آن تا روز قيامت است .
شيخ طوسى در كتاب « فهرست » مىگويد : عدّه زيادى از مؤلفين و اصحاب ما و صاحبان كتابهاى اصول ، مذاهب فاسده را پذيرفته‌اند اگر چه كتابهاى آنان همواره مورد اعتماد بوده است .
سيد بزرگوار مرتضى علم الهدى در جواب « مسائل تبانيات » بر حسب نقل جماعتى كه از جمله آن جماعت شيخ حسن فرزند شهيد ثانى مىباشد ، در كتاب « منتقى » و « معالم » خود از قول علم الهدى چنين مىگويد : بيشتر اخبارى كه در كتابهاى ما نقل شده معلوم است و صحت آنها قطعى مىباشد و صحيح بودن آنها يا از طريق تواتر بوسيله اشاعه و انتشار ، ثابت شده است و يا از طريق اماره و علامتى كه بر صحت آن اخبار و راستگويى روايتگران آنها دلالت مىكنند .
پس آن احاديث موجب قطع و يقين هستند اگر چه در كتابها با يك سند مخصوص و معيّن از طريق واحد ذكر شوند . در معالم گفته : سيد مرتضى در محل ديگرى از كتاب « مسائل تبانيات » گفته كه : اصحاب ما به خبر واحد عمل نمىكنند و اگر ادعاء عمل به خبر واحد در بارهء آنها بشود قطعا بايد دفع گردد .
زيرا ما علم قطعى داريم به اينكه علماى شيعهء اماميه معتقدند كه در شريعت عمل به خبر واحد جايز نبوده و نبايد به آنها اعتماد نمود . چون آنها نه حجت هستند و نه دلالت براى اثبات يك امر دارند و علماء در بارهء اين مسأله طومارها و رساله‌ها نوشته‌اند و عمل به خبر واحد را مستندا مردود شمرده و بر مثبتين آن اشكال وارد نموده‌اند . حتى بعضى از علماء به اين نظريه اضافه نموده و گفته‌اند : عقل هم حكم مىكند به اينكه عبادت خداوند بواسطهء عمل كردن به خبر واحد محال است .
و نظر اين علماى شيعه در مورد خبر واحد همانند باطل شناختن قياس در

736