و رواه عبد الله بن جعفر الحميريّ في قرب الإسناد عن أحمد بن إسحاق مثله .
و رواه أحمد بن فهد في كتاب التحصين مرسلا .
و با همان سلسله سند قبل از بكر بن محمد از ابو عبد الله عليه السلام از خداوند متعال نقل كرده كه حضرت حق فرموده : بهترين اولياء در نزد من آن بنده مؤمنى است كه داراى عمل صالح باشد و خداوند خود را در پنهانى عبادت كند ولى ميان مردم ناشناخته باشد ، بطورى كه مردم او را با انگشت به يك ديگر نشان ندهند ( نگويند اين مرد بسيار مؤمن است ) و رزقش هم به اندازهء كفاف زندگيش باشد و به آن قناعت كند . مرگ زود به سراغ او بيايد و وارثان او و گريه كنندگان بر او كم باشد .
عبد الله بن جعفر حميرى اين حديث را در كتاب قرب الاسناد از احمد بن اسحاق با همان مضمون نقل كرده است .
و احمد بن فهد هم آن را در كتاب تحصين به طور مرسل نقل نموده است .
51 - و عن عدّة من أصحابنا عن أحمد بن محمّد بن خالد عن أبيه عن أبي البختريّ عن أبي عبد الله عليه السلام قال : إنّ الله يقول : يحزن عبدي المؤمن إن قتّرت عليه ، و ذلك أقرب له منّي . و يفرح عبدي المؤمن إن وسّعت عليه ، و ذلك أبعد له منّي .
و از عده اى از اصحاب ما از احمد بن محمد بن خالد از پدرش از ابو البخترى از ابو عبد الله عليه السلام از خداوند متعال ، نقل كرده‌اند كه حضرت حق فرموده : اگر من بنده مؤمنم را دچار تنگى معيشت كنم ، او غمناك مىشود . در حالى كه نمىداند اين تنگى معيشت سبب نزديكتر شدن او به من مىگردد و وقتى كه بنده مؤمنم را وسعت رزق مىدهم ، سبب دورى او از من مىگردد ( يعنى بندهء مؤمن بايد به تقدير من تسليم شود چون من راه و صلاح او را بهتر از خودش مىدانم ) .

657