احمد بن فهد در كتاب عدة الداعى از قول ابو جعفر عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود : خداوند متعال فرموده : از بندگان مؤمن كسانى هستند كه وقتى براى طاعتى از من توفيق مسألت مىكنند ، من براى اين كه آن بنده مؤمن دچار عجب و كبر نشود ، از آن عبادت او را منصرف مىكنم .
34 - قال : و عن الباقر عليه السلام : إنّ الله تعالى ينادي كلّ ليلة من أوّل اللَّيل إلى آخره :
ألا عبد مؤمن يدعوني لدينه و دنياه قبل طلوع الفجر فاجيبه ؟ ألا عبد مؤمن يتوب إليّ قبل طلوع الفجر فأتوب عليه ؟ ألا عبد مؤمن قد فتّرت عليه رزقه فيسألني الزيادة في رزقه قبل طلوع الفجر فأزيده و أوسّع عليه ؟ ألا عبد مؤمن سقيم يسألني أن أشفيه قبل طلوع الفجر فأعافيه ؟ ألا عبد مؤمن محبوس مغموم يسألني أن اطلقه من سجنه و اخلي سربه ؟ ألا عبد مؤمن مظلوم يسألني أن آخذ له بظلامته قبل طلوع الفجر فأنتصر له بظلامته ؟ قال : فلا يزال ينادي بهذا حتّى يطلع الفجر .
باز هم ابن فهد از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرموده : خداوند هر شب از اول شب تا آخر آن ندا مىدهد : آيا بنده اى نيست كه قبل از دميدن خورشيد در مورد دين و دنيا از من خواستى بكند تا من آن را اجابت كنم ؟ آيا بنده اى نيست كه قبل از طلوع فجر توبه كند تا من توبه او را قبول كنم ؟ آيا بنده اى نيست كه روزىاش كم باشد از من درخواست كند تا آن را زيادتر كنم ، من هم آن را زيادتر كنم و به رزق او وسعت بدهم ؟ آيا بندهء مؤمن بيمارى نيست كه قبل از طلوع آفتاب از من شفا بخواهد و من او را شفا بدهم ؟ آيا بنده زندانى و غمناك نيست كه قبل از طلوع خورشيد آزادى خود را از من بخواهد تا من او را آزاد كنم ؟ آيا بنده اى نيست كه مظلوم باشد و از من بخواهد كه از ظالمش انتقام بگيرم تا من او را به ظالمش يارى دهم و قبل از طلوع فجر انتقام او را از ظالم بگيرم ؟ منادى همين طور تا دميدن صبح ندا مىكند و اين كلمات را مىگويد .

643