أقول : دلالة هذا الحديث الشريف على المقصود من إثبات إمامة الاثني عشر عليهم السلام أوضح من جميع ما سبق ، و هو مستغن بتصريحه عن بيان الدلالة .
باز هم در كتاب طرائف سيد ابن طاوس از طريق روايات رجال مذاهب چهارگانه اهل سنت به نقل از مناقب خوارزمى از فخر القضات نجم الدين ابو منصور محمد بن حسين بن محمد بغدادى از نور الهدى ابو طالب حسن بن محمد زينبى از امام ائمه محمد بن احمد بن شاذان از احمد بن محمد بن عبد الله حافظ از على بن سنان موصلى از احمد بن محمد بن صالح از سلمان بن محمد از زياد بن مسلم از عبد الرحمن بن زيد از جابر از سلامه از ابو سليمان چوپان رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه گفت : من از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود :
وقتى در شب معراج به آسمان رفتم ، خداوند جل جلاله به من فرمود :
رسول ما به آنچه كه برايش نازل شده ايمان آورده است . من عرض كردم :
مؤمنان هم به آنچه نازل شده ايمان آورده‌اند . خطاب آمد : راست گفتى اى محمد ، چه كسى را در ميان امتت خليفه خود قرار داده اى ؟ من گفتم : بهترين آنها را . خداوند فرمود : على بن ابى طالب را ؟ گفتم : بلى ، اى خداوند من . بعد خداوند فرمود : اى محمد ، من از ميان همه مردم روى زمين تو را انتخاب كردم و نام تو را از نام خودم مشتق ساختم . پس هر جا نام من ذكر مىشود نام تو هم ذكر مىشود .
من محمود هستم تو محمدى . بعد هم على را از ميان همه مردم انتخاب كردم و نام او را هم از نام خودم مشتق ساختم . من اعلى هستم او على مىباشد .
اى محمد ، من تو و على و فاطمه و حسن و حسين و امامان از نسل آنها را از نور خودم آفريدم و ولايت شما را به همه اهل آسمانها و زمين عرضه كردم . هر كس آن را قبول كرده در نزد من مؤمن هست و هر كس انكار كند كافر مىباشد .
اى محمد ، اگر بنده اى از بندگانم به من آنقدر عبادت كند كه تمام گوشتهايش آب شود و مانند استخوان پوسيده باشد و به نزد من بيايد در حالى كه ولايتت شما را منكر باشد ، من او را نمىبخشم مگر اين كه اقرار به ولايت شما بكند .

612