ابن على عسگرى عليه السلام از پدرش از پدرانش از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه حضرت در مكالمه طولانى با ابو جهل فرمود :
اى ابا جهل ، آيا داستان حضرت ابراهيم را شنيده اى كه وقتى خداوند او را به ملكوت اعلى برد و بينائى چشم او را زيادتر ساخت از آسمانها زمين را ديد و همه آن موجوداتى كه در روى زمين ظاهر بودند مشاهده نمود . در نتيجه ديد يك مرد و زنى با هم زنا مىكنند ، بر آنها نفرين كرد هر دو هلاك شدند . باز هم دو نفر ديگر را ديد كه زنا مىكنند ، بر آنها هم نفرين كرد ، آنها هم هلاك شدند .
بعد هم دو نفر سومى را ديد كه زنا مىكنند ، بر آنها هم نفرين نمود و آنها هم هلاك شدند .
خداوند به ابراهيم وحى فرمود : دست نگهدار ، بر بندگان مرد و زن من نفرين مكن . چون من خداوند رحيم و بخشنده اى هستم كه گناه بندگان بر من ضرر نمىرساند ، همان طورى كه طاعتشان هم به من نفع ندارد . من آنها را مانند تو خشم نمىكنم . پس تو از آنها دست بردار و بر ايشان نفرين مكن . چون تو يك بنده اى از جانب من هستى كه فقط بايد مردم را از عذاب من بترسانى ، نه اين كه در مملكت من دخالت كنى و به من و بندگانم تسلط پيدا كنى . غير از تو هم كسى در اين كار ما با من شريك نمىباشد .
و بندگان من سه دسته هستند : يا آنكه پس از ارتكاب گناه به من توبه مىكنند . پس من آنها را مىبخشم و عيبهايشان را مىپوشانم . و يا اين كه اگر توبه هم نكردند ، من به آنها عذاب نمىدهم ( يعنى در دنيا آنها را دچار عذاب نمىكنم ) . چون مىدانم كه بزودى از نسل آنها فرزندان مؤمن بوجود خواهند آمد . لذا به پدران كافر و مادران كافر آنها ارفاق مىكنم و از آنها عذاب خود را برمىدارم تا مؤمنان از صلب آنها خارج شوند . بعد هم در آخرت آنها را عذاب مىدهم . چون عذابى كه من در آخرت به آنها مىدهم ، شديدتر از آن عذابى است كه تو براى آنان مىخواهى . چون عذاب من بر بندگانم بر حسب جلال و عظمت من است .

42