چون گفتند : اگر آنچه كه نوح مىگويد كه خداوند به او وعده داده عذاب نازل خواهد كرد درست باشد ، خداوند كه زير قول خودش نمىزند ، پس چرا تا حال عذاب نازل نكرده است ؟
نوح هر دفعه به پيروانش دستور مىداد كه از آن دانه‌ها بكارند . تا اين كه هفت مرتبه كاشتند و آنها رشد كردند . در اين مدت از همان مردمى كه ايمان آورده بودند از دين نوح برمىگشتند ، تا اين كه فقط هفتاد نفر مرد در ايمان خود باقى ماندند .
پس خداوند به نوح وحى كرد : اى نوح ، حال ديگر روشنايى ظاهر شده ، حق براى قوم تو آشكار گشته و هر كس خبث طينت داشت معلوم گرديد . حال اگر من در آن هنگام كه تو عذاب خواستى كفار را مىكشتم ولى آنهايى كه بعدا مرتد شدند و آن موقع به تو ايمان آورده بودند ، زنده مىماندند . در آن صورت وعده من به مؤمنان كه خالصانه به تو ايمان آورده بودند و به نبوت تو متوسل شده بودند كه آنها را روى زمين جانشين خواهيم نمود ، درست نبود . چون من به ضعف ايمان بيشتر آنان آگاه بودم و خبث طينت و سوء نيت آنها را مىدانستم ، چگونه مىتوانستم آنها را در روى زمين جانشين خود بكنم و به آنها امن و آرامش بدهم . چون ايمان آنها واقعى نبوده و بعدا وقتى كه روى زمين جانشين مىشدند ، شروع به كشتن مخالفان خود مىكردند تا خودشان بقدرت برسند .
وانگهى وقتى كه آنها مىديدند كه با داشتن نفاق و سوء نيت ، خود را داخل مؤمنان كرده‌اند و كسى آنها را نشناخته ، جرى مىشدند و برادران خود را به دشمنى مىكشاندند و براى بدست آوردن رياست با آنها مىجنگيدند .
در آن صورت با بودن آنان ميان مؤمنان چگونه آرامش در دين و انتشار امنيت در ميان مؤمنان برقرار مىشد ، نه هرگز چنين وعده تحقيق پيدا نمىكرد .
ولى من نزول عذاب را به تأخير انداختم تا مؤمنان حقيقى از ديگران شناخته شوند و آنها از ايمانشان برگردند . حالا كه اين كار تحقق پيدا كرد ، من عذاب به قوم تو خواهم فرستاد و تو به كمك ما يك كشتى بزرگ بساز .

34