و از ابو على اشعرى از محمد بن عبد الجبار از صفوان بن يحيى از اسحاق ابن عمار و عبد الله بن سنان از ابو عبد الله عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله از خداوند سبحان ، نقل كرده كه حضرت حق فرموده : من دنيا را در ميان بندگانم وام قرار دادم . پس هر كس به من از دنيا قرض بدهد ( يعنى از عوايد دنيا به من قرض بدهد ) براى هر درهم و يا دينار آن قرض ، ده برابر تا هفتصد برابر مىدهم . اگر كسى از بندگانم از مال دنيا به من قرض ندهد ، من از او به زور سه خصلتى را كه به وى داده بودم مىگيرم كه اگر يكى از آن سه خصلت را به ملائكه‌ام مىدادم ، بوسيله آن از من راضى مىشدند .
بعد امام صادق عليه السلام اين آيه را خواند : ( كسانى كه هنگام ديدن مصيبت مىگويند ما همه براى خدا هستيم و به سوى او خواهيم رفت . خداوند به چنين اشخاص درود مىفرستد . ) اين يكى از آن سه خصلت مىباشد . دومى رحمتى است كه به دنبال آيه بالا آمده ( و رحمه ) و سومى هم هدايتى است كه به دنبال آن آيه مىفرمايد : ( آنان هدايت شده هستند ) . بعد امام صادق عليه السلام فرمود : اين سه خصلت هستند كه خداوند از بنده اش به جبر مىگيرد .
4 - و عن محمّد بن يحيى عن أحمد بن محمّد بن عيسى عن عليّ بن الحكم عن عليّ بن الحسين بن الحسن [1] قال : سمعت جعفرا عليه السلام يقول : جاء جبرئيل إلى النبيّ صلى الله عليه و آله فقال : يا محمّد ربّك يقرؤك السلام ، و يقول لك : دار خلقي .
و از محمد بن يحيى از احمد بن محمد بن عيسى از على بن حكم از حسين ابن حسن ، نقل كرده كه گفته : از امام باقر عليه السلام شنيدم كه فرمود : جبرئيل به پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد و گفت : اى محمد ، خداوند بر تو سلام رساند و مىفرمايد : با مخلوقات من مدارا كن .

[1] في الكافي « عن الحسين بن الحسن » و هو الصحيح .

239