ابن فهد در كتاب عده الداعى ، روايت كرده كه : خداوند به عيسى عليه السلام فرمود :
اى عيسى ، من فقرا و مساكين را به تو بخشيدم آنها تو را دوست مىدارند و تو هم آنها را دوست بدار و تو را براى امامت قبول دارند و تو هم از يارى آنها و پيروى آنها راضى باش . آنها دو نوع از مخلوقات من هستند كه هم مرا دوست مىدارند و هم اعمال پاكيزه دارند .
14 - قال : و أوحى * الله إلى عيسى : ادعني دعاء الغريق الذي ليس له مغيث .
يا عيسى ، ذلَّل لي قلبك ، و أكثر ذكري في الخلوات ، و اعلم أنّ سروري أن تبصبص إليّ ، فكن في ذلك حيّا و لا تكن ميّتا ، و أسمعني منك صوتا حزينا .
باز هم ابن فهد در همان كتاب گفته : خداوند به حضرت عيسى وحى فرمود :
اى عيسى ، مرا مانند غريقى دعا كن كه پناه و نجاتى ندارد ( چون غريق در آن حال ، از صميم قلب به خداوند متوجه مىشود ) . اى عيسى ، قلبت را در مقابل من ذليل كن و در تنهايى ذكر مرا زياد بگو . بدان كه شادى من در اين است كه تو خود را در مقابل من بسيار حقير بدانى و هميشه مرا با صداى محزون صدا كنى .
15 - قال : و فيما أوحى الله إلى عيسى : لا تدعني إلَّا متضرّعا إليّ و همّك همّ واحد ، فإنّك متى تدعني كذلك أجبك .
باز هم ابن فهد در همان كتاب نقل كرده كه : خداوند به حضرت عيسى عليه السلام وحى فرمود : اى عيسى ، مرا به حال تضرع بخوان و هم تو هم تنها من باشم . زيرا هر وقت تو مرا چنين صدا كنى ( با حال تضرع و از صميم قلب ) من به تو جواب مىدهم .
16 - قال : و عن أمير المؤمنين عليه السلام قال : أوحى الله إلى عيسى عليه السلام : قل لبني

233