خداوند به گردن بنده اش اين است كه هنگامى كه خداوند به آنان نعمت مىدهد ، آنها خداوند را با تواضع ياد كنند .
ابو على طوسى ، اين روايت را در كتاب مجالس خود از پدرش از شيخ مفيد از ابو الحسين احمد بن حسين بن اسامه بصرى از ابو عبد الله بن محمد واسطى از ابو جعفر محمد بن يحيى از هارون بن مسلم ، با همان سلسلهء سند ذكر كرده است .
4 - و عن عليّ بن إبراهيم عن أبيه عن عليّ بن أسباط عن عبد الله بن حمّاد رفعه قال : قال الله تعالى لعيسى عليه السلام : يا عيسى ليكن لسانك في السرّ و العلانية لسانا واحدا ، و كذلك قلبك ، إنّي احذّرك نفسك و كفى بي خبيرا ، لا يصلح لسانان في فم واحد و لا سيفان في غمد واحد و لا قلبان في صدر واحد ، و كذلك الأذهان .
و رواه ابن بابويه في عقاب الأعمال عن محمّد بن موسى بن المتوكَّل عن عليّ بن الحسين السعدآباديّ عن أحمد بن محمّد البرقيّ عن عدّة من أصحابنا عن عليّ بن أسباط بإسناده مثله .
و از على بن إبراهيم از پدرش از على بن اسباط از عبد الله بن حماد به صورت رفع ، نقل كرده كه گفته : خداوند به حضرت عيسى عليه السلام فرمود : زبان تو در ظاهر و باطن يكى باشد و همچنين قلب تو ظاهر و باطنش يكى باشد . چون اين دو هستند كه انسان را ، هم به كمال مىرساند و هم او را هلاك مىكند . پس من تو را برحذر مىدارم و همچنين گفته من براى تو كافى است . بدان كه در يك دهان دو زبان جا نمىگيرد ، همان طورى كه دو شمشير در يك غلاف جا نمىگيرد و دو قلب هم در يك سينه جا ندارد .
ابن بابويه اين حديث را در كتاب عقاب الاعمال از محمد بن موسى بن متوكل از على بن حسين سعدآبادى از احمد بن محمد برقى از عده اى از اصحاب ما از على بن اسباط ، به همان سلسله سند ذكر كرده است .

224