آدم عرض كرد : اى خداوند بزرگ ، اولادان من چقدر زيادند ! براى چه آنها را آفريده اى و منظورت از گرفتن اين پيمان چيست ؟ خداوند پاسخ داد : براى اين كه به من عبادت كنند و برايم شريكى در خداوندى قايل نشوند و به پيامبران من ايمان آورند و از آنها تبعيت كنند .
آدم عرض كرد : خداوندا ، علت آن امر چيست كه من از اين نقطه بعضى را بزرگ و بعضى ديگر را كوچك مىبينم ، در حالى كه بعضى از آنها نورشان زياد است و برخى ديگر كم و بعضى هم نور ندارند ؟ خداوند فرمود : ما آنها را بر حسب لياقت و استعدادشان آفريديم كه در همه حال آنها را مورد آزمايش قرار دهيم .
آدم عرض كرد : خداوندا ، آيا به من اجازه حرف زدن را مىدهى ؟ خداوند فرمود : حرف بزن . چون روحت از من است ( لازمهء روحت نطق و بيان است ) منتها جسمت بر خلاف وجود من است .
آدم عرض كرد : خداوندا ، اگر آنها را يك جور خلق مىكردى و به همهء آنها يك طبيعت و ذات ، و روزى و عمر يكسان مىدادى بهتر نبود ؟ چون در آن صورت آنها نسبت به هم تعدى نمىكردند و ميان آنها حسد و كينه و بغض پديد نمىآمد . خلاصه هيچ گونه اختلاف با هم نداشتند ؟
خداوند عز و جل فرمود : اى آدم ، تو بوسيله روحى كه از من دارى حرف مىزنى و درك مىكنى . ولى بواسطه نقصى كه جسمت دارد مطالبى را مىگويى كه عالم به حقيقت آنها نيستى . در حالى كه مىدانى من خداوند عالم و حكيم هستم و من بواسطه همان علم و حكمتى كه دارم ميان مخلوقاتم اختلاف به وجود آوردم و با مشيت خودم امور آنها را اداره مىكنم و آنها در مسير تقدير و تدبير من به حركت وجودى خويش ادامه مىدهند . در خلقت من تغيير نيست .
من جن و انس را خلق كردم تا به من عبادت كنند ( براى اين كه يگانه نيروى محركه آنها در سير مراحل وجودى همين شناخت و عبادت من است ) . و بهشت را براى كسانى خلق كردم كه به من عبادت كنند و از اوامرم اطاعت نمايند و از

16