بالفجور و راودها على الزنا ، فأنكرت عليه ، و نهته عن ذلك ، ثمّ ماتت من ليلتها ، و أصبحت و إذا على بابها مكتوب : احضروا فلانة ، فإنّها من أهل الجنّة ، فارتاب الناس و مكثوا ثلاثة أيّام لا يدفنونها ارتيابا في أمرها ، فأوحى الله إلى نبيّ من الأنبياء - و لا أعلمه إلَّا موسى بن عمران - أن ائت فلانة فصلّ عليها ، و مر الناس أن يصلَّوا عليها ، فإنّي قد غفرت لها ، و أوجبت لها الجنّة بثبيطها عبدي فلانا عن معصيتي .
و از محمد بن يحيى از احمد از على بن حكم از محمد بن سنان از كسى كه به او خبر داده است از ابو عبد الله عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود :
در ميان قوم بنى اسرائيل عابدى بود كه از دنيا كناره گيرى كرده بود . و يك حديث طولانى نقل كرده كه خلاصه اش اين بود كه : شيطان او را فريب مىدهد و او گمراه مىشود ، به طورى كه در ميان مردم به فسق و فجور معروف مىگردد .
شيطان به او پيشنهاد ارتكاب زنا مىكند ولى آن عابد حاضر به زنا كردن نمىشود و آن عابد مىميرد . صبح مردم مىبينند دم در او نوشته شده در تشييع جنازه او حاضر بشويد زيرا اين شخص از اهل بهشت مىباشد . مردم آن نوشته را شك كردند و سه روز جنازه آن عابد را دفن نكردند ( چون او را آدم فاسق مىدانستند ) .
پس خداوند به يكى از پيامبران آن زمان ( مسلما موسى بن عمران بوده است ) وحى كرد كه : برو به آن عابد مرده سلام بخوان ( نماز بخوان ) و به مردم هم بگو به او نماز بخوانند . چون من او را بواسطه خوددارى از عمل زنا بخشيدم و بهشت خود را بر او واجب كردم .
32 - و عن حميد بن زياد عن الحسن بن محمّد بن سماعة عن غير واحد عن أبان بن عثمان قال : دعاني جعفر عليه السلام فقال : باع فلان أرضه ؟ فقلت : نعم ، قال مكتوب في التوراة : من باع أرضا و ماء و لم يضع ثمنه في أرض و ماء ذهب ثمنه محقا .

103