و چون ميسّر اين امر جليل القدر را از بركات بلا نهايت عهد خجسته سلاطين زمان شايسته سلطان آفاق ، و ملاذ [1] خواقين [2] به استحقاق ، مالك ممالك قلوب ارباب عرفان ، سالك مسالك اصحاب ايقان ، پادشاه معنى و صورت ، بانى مبانى ملك و ملَّت ، كشتزار آمال هم كنان از جداول انامل سخايش سيراب ، و از صفير عندليب خوش الحان خامهء عدالت نگارش غم و الم در خاطرها ناياب ، آب تيغش طراوت انهار خاطر دوستان جود بخش جوى ملت و دين ، برق شمشيرش آتش حيات مخالفين بد آئين و به ذكر عطايش دهان صدف در افشان ، و به وصف سخايش لب دريا تر و زبان لطف بىپايانش با قهر سوزان مانند خندهء برق و گريهء ابر توأمان ، گشادگى كف دريا نوالش سحاب مزارع آمال خرّم و خندان در عهد همايونش [ هر كه ] تيغ خلاف از نيام كين بر كشيد چون بيد بر خود بلرزيد ، و در جويبار انفاق كدام سرو بالا كشيد كه زمانه چون گل بروى نخنديد و دستهاى داعيان رفعتشان كه در آستان رفيع البيانش بلند گرديده با كفّ الخضيب هم دستان صوفيان صافى جنان هر صبح و شام به زمزمهء دعاى خلود دولت ابد توأمان با عندليبان قدسى نشان اغصان سدرة المنتهى هم داستان ، تيغ آبدارش براى سرهاى كفار نهرى است به سوى دار البوار ، و حسام آتش بارش براى خرمن حيات اشرار به

[1] . پناهگاه ، دژ .
[2] . خواقين جمع خاقان كه عنوان پادشاهان چين و ترك بوده است .

45