اين باب خداوند عليم در كتاب حكيم فرستاده ، لهذا حضرت رسالت پناه صلَّى الله عليه و آله و سلم فرموده كه : همين اعمال شماست كه در قيامت بر مىگردد به سوى شما .
بعد از اين سخنان ساعتى سر به زير افكند پس فرمود :
اى مفضّل ! اين خلق همه حيرانند و كورانند و مستانند و در طغيان خود تردّد مىكنند . و به طواغيت و شياطين خود اقتدا مىنمايند ، بيناياناند در ظاهر ، و كورانند در باطن كه هيچ نمىبينند ، سخنگويانند و ليكن در حق گفتن لالند كه هيچ نمىفهمند . و شنوايانند اما در شنيدن حق كرانند كه هيچ نمىشنوند ، راضى شده‌اند به دنياى دون و گمان مىكنند كه هدايت يافتگاناند ميل كرده‌اند از راه اصحاب زيركى و كياست و چريده‌اند در مراعى ارباب رجاست و نجاست ، گويا ايشان از ناگاه رسيدن مرگ ايمنانند و از جزا و پاداش عمل بر كرانند ، واى بر ايشان ! چه بسيار خواهد بود شقاوت و محنت ايشان ! و بسى دور و دراز خواهد بود عنا و مشقّت و محنت ايشان ! و چه بسيار خواهد بود بلا و مصيبت ايشان در روزى كه فايده نبخشد يارى به يارى و يارى كرده نشود مگر كسى كه خدا رحم كند او را .
مفضّل گفت : چون اين مواعظ شافيه را از مولاى خود استماع نمودم بگريستم . فرمود كه : گريه مكن ! كه چون حق را قبول كردى خلاص شدى و چون پيشوايان خود را شناختى نجات يافتى . پس فرمود كه : ابتدا مىكنم براى تو به ذكر حيوان تا واضح گردد براى تو از

120