« و شخص جوان از شدت گرسنگى و ضعف ، دست ذلَّت دراز كرده ، و هيچ تلخ و شيرينى به دستش نمىآيد » .
« و چيزى از آنچه مردم مىخورند در دسترس ما نيست ، بجز حنظل تلخ ، و طعام پست و مانده‌اى كه از خون و پشم شتر كه به آتش برشته شده تهيه گرديده است » .
« و ما جز بسوى تو راه گريزى نداريم ، و مگر مردم بجز سوى پيامبران راه گريزى خواهند داشت ؟ » . رسول خدا ( ص ) بيارانش فرمود : اين اعرابى از كمى باران و قحطى شديد شكايت دارند . سپس برخاست و همانطور كه عبايش را به روى زمين مىكشيد حركت كرد تا بر منبر بر آمد ، پس حمد و ثناى الهى بجاى آورد ، و از جمله كلماتى كه بدان ستايش پروردگارش نمود اين بود كه فرمود : « سپاس خدائى راست كه علوّ و برترى يافت در آسمان پس عالى و بزرگ است ، و در زمين قريب و نزديك ، و او بما از رگ گردن نزديكتر است » . و دو دست مبارك به آسمان برداشت و گفت : « بار پروردگارا ما را از بارانى تند ، سيرابكنندهء به اندازه ، رشد دهنده ، پربار ، پر پشت و فراوان و فراگير و بىكاست ، سود بخش بىزيان ، سيراب فرما ، بحدّى كه پستانهاى حيوانات را از آن پر شير سازى ، و زراعتها را بدان برويانى ، و زمين را پس از مردنش بدان زنده گردانى » .

345