رسول خدا هستم مىدهند با اين حال مخالف سنّت من و طعنه زنندهء در دين من هستند . عرضكردم : اى رسول خدا پس بچه جهت با آنان بجنگيم و حال آنكه شهادت به * ( لا إِله إِلَّا الله ) * و رسالت الهى شما مىدهند ؟ فرمود : به جهت پديد آوردن مسائل بىسابقه و بدعتگزارى در دين ، و جداشدنشان از فرمان من ، و حلال شمردن آنان ريختن خون عترت مرا . عرضكردم : اى رسول خدا ، شما مرا بشهادت مژده فرموده بودى ، از خدا بخواه كه براى من در اين باره شتاب ورزد . فرمود : آرى به تو مژدهء شهادت داده بودم ، پس چگونه خواهى بود آن زمان كه اين از اين رنگين شود ؟ - و با دست اشاره بسر و ريش من نمود - عرضكردم : اى رسول خدا ، حال كه چنين مژده‌اى به من داده‌اى [1] ، ديگر جاى صبر نيست بلكه جاى مژدگانى و سپاس است . فرمود :
آرى ، پس خود را براى خصومت و درگيرى آماده ساز ، كه تو با امّت من مخاصمه خواهى نمود . عرضكردم : اى رسول خدا راه پيروزى ( بر آنان ) را به من بنما ، فرمود : چون گروهى را ديدى كه از هدايت بسوى گمراهى رو كرده‌اند پس با آنان بمخاصمه برخيز ( كه پيروزى از آن توست ) ، زيرا كه هدايت از جانب خدا ، و گمراهى از سوى شيطان است .

[1] در عبارت نقل بحار چنين است : « هر گاه آنچه كه بناست برايم ثابت شد »

327