سخنرانى خود به پند دادن و اندرز گفتن لب گشود ، مردى برخاست و گفت :
آهسته ، درنگ كن ، شما دستور مىدهيد ولى خود به كار نمىبنديد ، و نهى مىكنيد ولى خود دست باز نمىداريد ، و پند مىدهيد و خود پند نمىپذيريد ، آيا با اين حال از روش شما پيروى كنيم ، يا اينكه فرمانتان را گردن نهيم ؟ ! پس اگر گوئيد : از روش ما پيروى كنيد ، چگونه ما از روش ظالمان پيروى نمائيم ؟ و چه دليلى بر پيروى از مجرمانى كه مال خدا را دست بدست ميان خود گردانده ، و بندگان خدا را به زير يوغ بندگى خود كشيده‌اند ، وجود دارد ؟
و اگر گوئيد : به فرمان ما گردن نهيد ، و پند ما را بپذيريد ، چگونه ممكن است ديگرى را پند دهد كسى كه با خودش مكر و خيانت مىورزد ؟ يا چگونه واجب است اطاعت آن كس كه عدالتى براى او ثابت نگشته است ؟ و اگر گوئيد : حكمت را هر كجا يافتيد برگيريد ، و پند را از هر كس شنيديد بپذيريد ؛ شايد در ميان ما كسى كه زبانش به انواع پندها گوياتر ، و به وجوه لغات آشناتر بوده ، وجود داشته باشد ، پس از اين مقام كنار رويد ، و قفلهايش را بگشائيد ، و راهش را باز كنيد ، تا آنان كه ( لايق و شايستهء اين كارند و ) شما در شهرها پراكنده و تبعيدشان نموده ، و از مسكن و مأواى خويش به هر وادىيى

316