شنيدم كه بكلماتى چند دعا مىفرمود : من آنها را حفظ كردم ، پس در هيچ سختى و گرفتارىيى آن را نخواندم مگر اينكه خداوند آنها را از من بر طرف ساخت و گشايشى برايم حاصل نمود ، و آن كلمات اين است : « خداوندا ! تو پشتيبان منى در هر غمى ، و اميد منّى در هر شدّتى ، و در هر امر ناگوارى كه بر من فرود آيد تو پشتيبان و ساز و برگ منى ، چه غمها كه دل در برابر آنها سست گشته ، و چاره جوئى اندك ، و كارها گنگ و زبون ساز باشند ، و بهنگام هجوم آنها دوستان دور و نزديك دست از يارى بكشند ، و دشمن زبان بملامت گشايد ، و من همه را به نزد تو آوردم ، و گلايهء آنها را به تو نمودم ، در حالى كه در بارهء همهء آنها از جز تو دلبريده و تنها روى دل سوى تو داشتم ، و تو همه را بر طرف ساختى ، و از من زدودى ، و از آنها كفايتم نمودى پس تو اختيار دار هر نعمت ، و صاحب هر حاجت ، و منتهاى هر ميل و آرزو هستى . پس سپاس فراوان از آن توست و منّت افزون از براى توست . با نعمت تو اعمال صالح با تمام رسد ، اى معروفى كه به كارهاى پسنديده معروفى ، و اى آنكه باعمال نيك موصوفى ، از نيكيهاى خودت آنقدر به من ارزانى دار تا بدان سبب از نيكى ديگران بىنيازم سازى ، برحمت خودت اى مهربانترين مهربانان » .

308