شود و بزرگسال و بمستى و بيهوشى درآيد ، و كودكان نارس در جنين بيفتند ، و هر زن شيردهى از كودك شيرخوارش غافل گردد ، روزى كه چهرهء درهم كشيده ، و اخم برهم بسته ، روزى كه شرّ آن در همه جا پخش است ، همانا ترس آن روز فرشتگانى را كه گناهى ندارند به هراس اندازد ، و آسمانهاى هفتگانه و كوههاى استوار و زمين گسترده و گاهوار از بيم آن بلرزه افتند ، و آسمان بشكافد و در آن روز فرو هشته باشد و سرخ و مذاب شود ، و كوهها پس از آن همه صلابت و سختى همه به صورت ريگ روان انباشته در آيند ، و در صور دميده شود [1] پس هر كه در آسمانها و زمين باشد - جز آن كس كه خدا خواهد - بهراس افتد چه رسد به آن كس كه با گوش و چشم و زبان و دست و پا و فرج و شكم گناه نموده كه اگر خداوند او را نيامرزيده و از شدائد آن روز به او رحم ننموده باشد . چنين كسى از همهء اينها بگذرد و به غير اينها برسد ، به آتشى كه ژرفايش عميق ، و سوزش شديد ، و نوشابه اش صديد ( چرك و خون زنان زناكار ) ، و عذابش جديد ( تازه بتازه ) و گرزهايش حديد ( از آهن ) است ، عذابش كاهش نيابد ، و ساكنانش نميرند ، جايگاهى است كه رحمتى در آن نيست ، و دعاى اهل آن شنيده نشود ( بهدف اجابت نرسد ) .

[1] ظاهرا نفح صور پيش از شكافتن آسمان و واقع مىشود و در اينجا رعايت ترتيب نشده بلكه تنها صرف خبر از وقايع آن روز است .

298