بزرگى ياد كنيد و تسبيح و تهليل و تكبير بگوئيد و ثواب آن را به حساب بنده‌ام بنويسيد تا زمانى كه او را از قبرش برانگيزم .
سپس به من فرمود : آيا زيادتر نگويم ؟ گفتم : چرا ، بيشتر بفرمائيد . فرمود :
چون خداوند مؤمن را از قبرش برانگيزد شبيهى با او بيرون آيد كه از پيش او حركت كند ( و او را قوّت دل بخشد ) ، پس هر گاه مؤمن هول و هراسى از امور هولناك قيامت ببيند آن شبيه گويد : بيتابى مكن و غم مخور و بشارت باد تو را به سرور و كرامتى از جانب خداى - عزّ و جلّ - .
و اضافه فرمود : پيوسته آن شبيه او را به سرور و كرامت خدا - عزّ و جلّ - بشارت دهد ، تا اينكه براى حسابرسى در پيشگاه پروردگار قرار گيرد ، پس خداوند حساب آسانى از وى به عمل آورد ، و به بردن وى به بهشت فرمان دهد و در اين حال آن شبيه در پيش روى اوست . مؤمن به او گويد : خدا تو را رحمت كند تو خوب خارجشونده‌اى بودى ، با من از قبرم بيرون شدى و پيوسته مرا به سرور و كرامت گويد : من همان سرورى هستم كه بر برادر مؤمن خود در دنيا وارد ساختى ، [1] خداوند مرا از آن سرور آفريده تا تو را بشارت دهم .

[1] كذا و الظاهر فيه سقط و الصواب « كنت أدخلته » كما في الكافى .

196