آنست كه مردم را با بخشم آوردن خدا - عزّ و جلّ - خشنود نسازيد ، و آنان را نسبت به آنچه كه خداوند از فضل خودش ( به آنان داده و ) بشما نداده است مورد ملامت قرار ندهيد ، زيرا كه روزى را حرض آزمند پيش نكشد ، و خوش نداشتن ناخواه رد نكند . و اگر هر كدام از شما از روزيش بگريزد چنان كه از مرگ مىگريزد هر آينه روزيش به او مىرسد همچنان كه مرگ گريبانگير او مىشود .
3 - ابان بن عثمان گويد : امام صادق ( ع ) فرمود : چون روز قيامت شود آواز دهنده‌اى از اندرون عرش ندا دهد : خليفهء خداوند در زمينش كجاست ؟ پس داود پيامبر ( ع ) برخيزد ، از جانب خدا - عزّ و جلّ - ندا دهد : منظور ما تو نيستى هر چند كه خليفهء خداوند بوده‌اى . بار دوّم ندا رسد : خليفهء خداوند در زمينش كجاست ؟ پس امير المؤمنين علىّ بن ابى طالب ( ع ) برمىخيزد ، از جانب خدا - عزّ و جلّ - ندا مىرسد : اى آفريدگان ، اين علىّ بن ابى طالب خليفهء خدا در زمين او ، و حجّتش بر بندگان او است ، پس هر كه در دنيا بريسمان ( ولايت ) او آويخته امروز نيز بريسمان او بياويزد تا از نور او روشنى گيرد ، و بدنبال او به درجات بلند بهشتى راه يابد .

322