5 - مالك [ بن ابى عامر اصبحى ] گويد : هنگامى كه علىّ بن ابى طالب ( ع ) از مدينه بسوى بصره ( براى جنگ جمل ) روانه شدند ، من كنار مغيرة بن شعبه ايستاده بودم كه عمّار بن ياسر - رضى الله عنه - پيش آمد و به او گفت : اى مغيره ميل و گرايش به خدا - عزّ و جلّ - دارى ؟ مغيره گفت : كجا برايم چنين چيزى خواهد بود اى عمّار ؟ ! عمّار گفت : در اين دعوت ( فرا خواندن بسوى جهاد با ناكثين در جنگ جمل ) داخل شو تا به گذشتگان برسى و بر آيندگان سرورى پيدا كنى . مغيره گفت : اى ابا اليقظان يك چيز بهتر از اين ! عمّار گفت :
آن چيست ؟ گفت : در خانه مىرويم و درها را به روى خود مىبنديم تا حقيقت بر ما روشن شود سپس با روشنى و آگاهى بيرون مىشويم ، و چون زور آزمائى نباشيم كه بخواهد با پاره كردن زنجيرى خنده‌اى برانگيزد و ليكن به غم و اندوه گرفتار آيد . عمّار گفت : هرگز هرگز ، آيا نادانى پس از دانائى ، و كورى پس از بينائى را برگزينيم ؟ ! گوش به حرف من بده ، به خدا سوگند مرا نبينى جز در صف اوّل .

240