سرانجام آن ( نعمتهاى اخروى يا كسب معارف و طاعات ) را شناخته‌اند آنگاه كه خلق به نمودهاى زودگذر آن فريفته شده‌اند ، پس واگذارند آنچه را كه مىدانند به زودى ترك آنان خواهد كرد ( مال و اولاد و شهوات پست دنيوى ) و نابود و بىاثر ساخته‌اند آنچه را كه مىدانند و به زودى آنان را نابود خواهد نمود و از ثواب اخروى بازشان خواهد داشت ( پيروى شهوات نفسانى و صفات زشت انسانى ) .
سپس فرمود : اى آنكه خود را به دنيا سرگرم ساخته‌اى ، و براى گرفتن به دام افتاده هاى دنيا مىتازى ( يا اينكه براى كسب دنيا در دام شيطان مىافتى ) و در ساختن آنچه كه به زودى خراب مىشود كوشائى ، آيا به قبور پدرانت كه اجسادشان را پوسانيده ، و به گورهاى فرزندان هم نوع خود كه در زير انبوه شن و خاك پنهان شده‌اند نمىنگرى ؟ چه بيمارانى را كه بدست خود پرستارى كردى و به جستجوى دوا و دارويشان شتافتى ، از طبيبان معالجه جستى و از دوستان برايشان رضايت طلبيدى [1] با اين همه دردى از آنان نكاستى ، و سودى به حالشان نبخشيدى ، و دوايت اثرى به حال آنان نداشت .
3 - ابو صادق گويد : از امير المؤمنين ( ع ) شنيدم كه مىفرمود : دين من

[1] در پاره‌اى از نسخه هاى بجاى « تستعتب » « تستغيث » آمده يعنى : براى آن بيماران يارى خواستى .

100