از روى صدق برداشته اسلام و ايمان بمحمد كه پيغمبر قادر سبحان و برگزيدهء ايشان است آرند و شيوهء تمرد و استنكاف و طريقه عداوت و اعتساف بگذارند و اصلا بمخالفت امر و حكم ايزد داور پاى نسپارند .
مع هذا بعد از آنكه تو اى محمد جميع ملتمسات و تمامى مدعيات ما را بانجام و انصرام مقرون گردانى معلوم نيست كه ما بوسيلهء بعضى و عدوان اطاعت و فرمان تو نمائيم و ايمان بتو آريم ، بلكه اگر ما را نيز در طريق عروج و صعود آسمان رفيق خويش نموده ابواب آن را مفتوح ساخته ما را مرتفع بآن محال و داخل طبقات آسمان ايزد لا يزال گردانى هر آينه سخن ما آنست كه تو اى محمد چشم ما را بوسيلهء سحر بستى و دل ما را نيز از همهء مدعيات گسستى تا آنكه ما ملت و دين ترا مذهب و آئين خود نموده تابع سحر تو گرديم ، و اين در پيش ما رؤساى قريش صاحب مال و جاه بىشبهه و احتمال ممتنع و محال است .
در اين حال رسول ايزد متعال روى توجه و اقبال به آن مضل تيره مآل آورده فرمود كه آيا ديگر تو را سخنان بىبنيان خلجان خاطر باشد كه ارادهء بيان آن نمائى ؟
عبد الله گمراه گفت كه يا محمد اين همه كلام از روى لجاج و ابرام بجهت احتجاج و الزام تو آوردم بلاغ كافى و اسكات وافى تو نيست آنچه ما را در باطن و ظاهر در خاطر و ضماير مظهر و مضمر بود ناطقهء بيان ما عيان نمود شما را در باب جواب ما آنچه ظاهر و هويدا باشد بفرماى و ما را انتظار مفرماى ، و اگر حجت و برهان واضح و عيان مؤسس دارى با كمال فصاحت و بلاغت نفس همهء آنچه ما از شما سؤال از روى بحث و جدال كرديم براى ما بيان نمائى .
بعد از آن حضرت سيد الانس و الجان سر بسوى آسمان كرده گفت : بار - خدايا چون سامع جميع اصوات و دانائى معلومات توئى استماع كلام ربانى نظام اين مرده انام نمائى كه چه مىگويند و راه مخالفت حكم و امر تو را بدلائل ناتمام بچه

77