و مشيت حضرت مجيد او را شهيد گرداند .
حضرت امام الامه على بن ابى طالب عليه السّلام و التحية در ساعت از جاى برخاست و در عمر آويخت و گريبان او را گرفته بر زمين زد و گفت يا ابن الصهاك الحبشيه اگر كتاب خداى اكبر و عهد رسول صلى الله عليه و آله پيشتر در باب صبر من مصدر نگشتى هر آينه بتو مىنمودم كه از ما و شما كدام اضعف و اقوى و باين خدمت اليق و احرىاند يا بحسب عدد كمتر و در مردانگى و شجاعت بيشتريم .
در آن دم جمعى از مردم بالتماس عمر را از دست على عليه السّلام خلاص كردند در همان زمان حضرت امام انس و جان روى التفات و احسان بجانب اصحاب و ياران خود آورده گفت :
رحمكم الله رحمت خداى بر شما باد كه بذل سعى و جهد خود بانجام و انصرام رسانيديد نهايت آنكه ارباب ضلال و غوايت درين باب بىاعتدالى نموده متابعت شيطان را بر اطاعت حكم رحيم الرحمن و امر رسول آخر الزمان مقدم داشتند و خاك خسارت زيانكارى بر صفحات اعمال نيكو كردارى خود انباشتند .
و الله بحضرت قادر عالم قسم است كه من داخل مسجد النبى ( ص ) نشدم مگر بهمان نوع كه دو برادر طريقت من موسى و هارون عليهما السّلام الملك المهيمن در مجلس آن ملك طاغى باغى بىسر و بن يعنى فرعون متابع امير يمن ؟ ؟ ؟ حاضر گشتند .
و هر چند آن دو رسول ايزد وهاب از اصحاب اعانت و امداد طلب كردند آن طايفه وخيم العاقبة قبول قول آنان نكردند و امداد و نصرت آن برگزيدگان رب العزت ننمودند بلكه بايشان مىگفتند كه شما هر دو باتفاق يك دگر با پروردگار خود بمحاربه و مقاتله آن باغى ياغى رويد و ما نشسته منتظريم و نصرت شما را از رب العزت ميطلبيم غرض از ما چشم اميد اجابت مداريد و ما را فارغ البال بگذاريد .
اى ياران بعينه مقدمات ما با اين طايفه اهل دغا همان نوع مقدمات عمل قوم موسى و هارون عليهما السّلام است نسبت بآن دو بزرگوار چون سوانح كار بدين نهج و هنجار است و الله كه من بعد داخل مسجد حضرت رسول عز و جل نشوم مگر بجهت زيارت حضرت

318