ابى عبد الله جعفر بن محمد الصادق عليه السّلام مستسعد گشتم و گفتم پدر و مادرم فداى تو باد يا ابن رسول الله آيا هيچ احدى از امت در هنگام بيعت انكار خلافت و بيعت ابا بكر و جلوس او بر مسند حضرت رسالت صلى الله عليه و آله و سلم نمود يا نه .
آن حضرت فرمود كه بلى دوازده نفر از اعيان اصحاب پيغمبر .
از مهاجرين خالد بن سعيد بن العاص كه از بنى اميه و سلمان فارسى و ابو ذر غفارى و مقداد بن اسود الكندى و عمار ياسر و بريدة الاسلمى و از انصار ابو الهيثم بن التيهان و سهل و عثمان دو برادر كه پسران حنيف بودند و خذيمة بن ثابت ذو الشهادتين و ابى بن كعب و ابو ايوب الانصارى .
آن جماعت اصحاب سيد البشر در هنگامى كه ابا بكر بر بالاى منبر حضرت پيغمبر بود اين اصحاب پيغمبر با يك ديگر موافقت و مشاورت نمودند و گفتند كه و الله ما باتفاق پيش ابا بكر رفته او را از منبر رسول بزير آريم و من بعد او را بر صعود و عروج منبر نبى ايزد اكبر نگذاريم .
بعضى از ايشان گفتند كه اگر اين امر از ما بين و ظاهر گردد هر آينه ما بوسيله اين حركت و اتفاق خود را بمهلكه اهل نفاق مىاندازيم و حضرت خالق البرايا از ملاقات محال مهلكه بذريعه « * ( وَلا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ) * » نهى فرمود اولى و انسب بحال ما آنست كه باتفاق بخدمت آن ولى ايزد خلاق رفته درين باب با آن ولايتمآب استشاره نمائيم و استطلاع راى صوابنماى خورشيد انجلاى آن امام البرايا فرمائيم .
چون باتفاق بخدمت آن ولى بيچون آمدند گفتند يا امير المؤمنين شما ترك حق خود كه بقول خدا و رسول بآن اولى و احق بوديد از چه وجه نموديد زيرا كه ما مكرر از حضرت پيغمبر استماع نموديم كه ميفرمودند كه حق با على و على با حق است بهر جانب كه اسد الله الغالب ميل كند حضرت ايزد واهب نيز مايل آن جانب است .
اى ولى رب العلى ما همت بر آن مصروف ميداريم كه همگى باتفاق به پيش ابا بكر رفته او را از منبر حضرت سيد البشر بزير آريم و من بعد او را نگذاريم كه به

290