بحدى متالم شدند كه شرح آن ممكن البيان نبود و بعد از وصول اين خبر بمعسكر همگى عسكر مراجعت بمدينه سيد البشر نمودند .
در آن زمان آشوب و تزلزل در ميان مردمان زياده از حد بيان ظاهر و عيان گرديد و ملايكه زمين و آسمان از مفارقت حضرت رسول آخر الزمان نالان و گريان شدند و اكثر خلايق در مدينه هراسان و حيران از وفات سيد الانس و الجان گشته چنانچه بعضى از ايشان ميگفتند كه محمد وفات نيافت بلكه چند روزى اختيار غيبت از امت نمود .
در آن اثنا ابو بكر بر ناقه‌اى سوار شده بدر مسجد پيغمبر آمد و بآواز بلند گفت ايها الناس شما را ازين همه قلق و اضطراب و اندوه و پيچ و تاب از چه بابست اگر محمد وفات يافت پروردگار او باقى و برقرار است و پيوسته بذات خود قايم و ابدى و دايم خواهد بود .
بعد از آن شروع در تلاوت اين آيه وافى هدايت نمود كه « * ( وَما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِه الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلى عَقِبَيْه فَلَنْ يَضُرَّ الله شَيْئاً ) * » . [1] تفسير آيه و الله اعلم آنكه حضرت محمد رسول عزيز احد بود و پيش از آن نبى الورى صلى الله عليه و آله و سلم انبيا و رسولان درين جهان بودند و هيچ احدى از آن اعيان در دنيا باقى نماندند پس اگر حضرت نبى الرحمة را نيز وفات رسد يا مقتول شود عجب نيست بايد كه شما بدين حضرت نبى الورى قايم و پابرجا باشيد و مراجعت باعقاب خود ننمائيد و بدين و آئين اولى معاودت نفرمائيد زيرا كه از رجعت شما هيچ نوع ضرر بحضرت خداى اكبر نرسد بلكه ضرر و نقصان بشما لاحق و عيان گردد .
در آن حال قيل و قال بسيار شد تمامى انصار بنزد سعد بن عباده رفته او را با خود برداشته بسقيفه بنى ساعده آمدند بعد از آن اكثر اهل ملت در آن مكان جمعيت نمودند

[1] سورة آل عمران : 144

271