بسعى آن مؤمن و اصحاب اضلال او حواله نموده و آن طايفه وخيم العاقبه را از اضلال مطيعين سيد المرسلين و محبين ائمه معصومين سلام الله عليهم اجمعين مأيوس و عاجز گرداند ، بر آن مؤمن بامر حكم رسول امين واجبست كه در آن باب سعى فراوان نمايد .
و اين حكم و قضاء ايزد منان از روى تعطف و احسان از زبان معجز نشان نبى الانس و الجان حكم از روى حق و برهانست و اصلا خلاف در آن بين و عيان نيست .
و از ابى محمد الحسن العسكرى عليه السّلام منقول و مرويست كه حضرت امير المؤمنين على عليه السّلام فرمود كسى كه مسكين در علم دين و ضعيف در معرفت آداب شرايع سيد المرسلين و منهاج ائمة المعصومين سلام الله عليهم اجمعين باشد ، در اين حال اگر مؤمن عارف بحقايق شرعيه دين او را بتعليم و تلقين بر ناصبى مخالف دشمن حضرات ائمه هادين قوى و مسلط گرداند بنوعى كه بر الزام باحتجاج آن مبرم لجاج قادر و توانا گردد و در هنگام بحث و لجاج بعجز و سكوت عاجز و محتاج نگردد ، حضرت ايزد داور بعد از فوت آن مؤمن نيكو سير در قبر در وقت حضور نكير و منكر و پرسش حقايق معرفت مهيمن اكبر و شناخت نبوت حضرت پيغمبر و ولايت ائمه اثنا عشر او را متحير و مضطر نگرداند ، بلكه باعلان و تلقين همگى حقايق آن مطلع و مخبر گرداند تا آنكه در جواب نكير و منكر گويد : كه حضرت ذو المنن موجود و پروردگار منست ؛ و حضرت خير البشر نبى و پيغمبر و سيد سرور و امير المؤمنين على امام و ولى داور و وصى نبى من ، و ائمه اثنا عشر امامان دين منند ، و كعبه قبله من ، و قرآن سبب بهجت و عدت منست ، و ساير مؤمنين در آخرت برادر طريقت منند .
چون كلام آن مؤمن نيكو سرانجام باين محل و مقام رسد حضرت واهب علام او را بمنادى و ارشاد اعلام نمايد كه اى بندهء لايق الاعزاز و الاحترام چون دلايل دين خود

26