گذرانيد .
ولى رب غفور فرمود كه اى دابه عبور و مرور ما و تو از معبر پر خطر و مكان بليت اثر محض از عنايت بيغايت ايزد اكبر و از واسطهء آن نصيحت معبر تو بود كه بمن كردى .
پس آنگاه ولى الله روى فرس بجانب كفل كه مقابل آن معبر پر خطر بود بگردانيد و با جمعى از اصحاب كه در طريق سير و سلوك آن در خدمت آن ولى ايزد شفيق مستفيض و رفيق بودند كه بعضى آن گروه در خلف آن امام و طايفه‌اى در قدام ميبودند خطاب فرمود كه اى معشر مسلمانان حقيقت حفر اين معبر چنين و چنان است ، و امر بكاويدن آن مكان نمود .
همان كه شروع در كاويدن آن معبر نمودند در ساعت خاشاك و گياه آن راه فرو ريخت و چاه در آن معبر بغايت وسيع و پر خطر ظاهر گرديد كه احيانا اگر احدى اراده سير از آن مسير نمودى بىشبهه و گمان آن كس در آن چاه بىپايان افتادى و جان بقابض آن سپردى .
اما اصحاب و ساير قوم چون مشاهده و ملاحظه آن نمودند اظهار تعجب بسيار و فزع و هول بيشمار فرمودند ، حضرت امير المؤمنين على عليه السّلام فرمود كه اى قوم ميدانيد كه اين كار از چه طايفه وخيم العاقبه بحيز اصدار و صدور يافته و اين عمل شنيع معمول كدام بىتوقع است .
اصحاب در جواب حضرت ولايتمآب گفتند كه حقا و * ( كَفى بِالله شَهِيداً ) * كه اصلا ما را اطلاع نيست كه امثال اين جرأت و حركت از كدام جماعت بىسعادت مصدر گرديد .
ولى ايزد تعالى و تقدس گفت : اى ياران الله اين فرس بوسيله اعطاى تفرس واهب اقدس به او از كيفيت اين كار و تدبير اين كردار مطلع است .
آنگاه آن امام الجن و الانس روى بفرس خطاب فرمود كه اى دابه به آن خداى

190